Efektywna liczba partii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Efektywna liczba partii lub wskaźnik Laaksa i Taagepery – wskaźnik opracowany w 1979 roku przez M. Laaksa i R. Taageperę, pozwalający ustalić liczbę partii mających realny wpływ w danym parlamencie. Wskaźnik to liczba partii, które znalazłyby się w danym parlamencie przy założeniu, że wszystkie miałyby równą siłę i zachowany zostałby stopień fragmentacji partyjnej. Efektywną liczbę partii można uzyskać przez zastosowanie następującego wzoru:

gdzie to efektywna liczba partii, a to odsetek miejsc w parlamencie zajmowanych przez daną partię[1].

Przykład[edytuj | edytuj kod]

Sejm RP VIII kadencji
Klub/Koło Liczba posłów
Prawo i Sprawiedliwość 234
Platforma Obywatelska 136
Kukiz’15 32
Nowoczesna 27
Polskie Stronnictwo Ludowe 15
Unia Europejskich Demokratów 4
Wolni i Solidarni 3
Republikanie 3
niezrzeszeni 6
Łącznie 460

Zatem obecnie (21 lipca 2017) efektywna liczba partii w polskim Sejmie wynosi 2,81.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]