Ekorus

Ekorus
Werdelin, 2003
Artystyczna rekonstrukcja E. ekakeran
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Rodzaj	Ekorus
Typ nomenklatoryczny
Ekorus ekakeran Werdelin, 2003
Gatunki
E. ekakeran Werdelin, 2003

Ekorus – wymarły monotypowy rodzaj ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych (Mustelidae), wielkości psa, zamieszkujący pod koniec miocenu około 6 milionów lat temu Kenię.

Etymologia

• Ekorus: nazwa ekor oznaczająca w języku turkana „borsuka”.
• ekakeran: nazwa ekakeran oznaczająca w języku turkana „biegacza”.

Charakterystyka

Osiągała 60 centymetrów wysokości, jego budowa ciała nie była podobna do dzisiejszych łasic. Współczesne łasice mają krótkie nogi i mogą osiągać dużą prędkość tylko na krótkich dystansach. Nogi Ekorus były zbudowane podobnie jak u lamparta plamistego. Pojawił zanim wielkie koty zaczęły królować na sawannach Afryki, duża łasica Ekorus polowała na trójpalczastego konia Eurygnathohippus i dużą świnie Nyanzachoerus. Powód tej ewolucji mogą wytłumaczyć Wielkie Rowy Afrykańskie. Zanim rozpoczął pękać ryft kontynentalny, Kenia była bardziej zalesiona. Ponieważ ostatecznie wilgoć została wzbudzona z lasów przez obszary górskie, lasy zmieniły się w obszary trawiaste. Lepiej przystosowane i zbudowane zwierzęta do otwartych terenów prosperowały a wolniejsze leśne gatunki wyginęły.

Skamieniałości dużych mioceńskich łasic odnajdywano w Ameryce północnej i Azji.