Elżbieta Charlińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Charlińska
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1963
Lublin

Doktor habilitowany sztuk muzycznych
Specjalność: instrumentalistyka[1]
Alma Mater

Państwowa Szkoła Muzyczna im. K. Lipińskiego, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Poznańska Akademia Muzyczna

Habilitacja

25 kwietnia 2012[1]

Elżbieta Charlińska (ur. 28 czerwca 1963 w Lublinie[2]) – polska instrumentalistka, dr hab. sztuk muzycznych, adiunkt w Instytucie Muzykologii Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Odbyła studia w Państwowej Szkole Muzycznej im. K. Lipińskiego i w Instytucie Muzykologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz kursy wirtuozowskie pod kierunkiem prof. Gabrieli Klauzy; jest także absolwentką Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu[3].

W 2012 r. Wydział Instrumentalny AMP nadał jej stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy zatytułowanej Polska sonata organowa okresu II wojny światowej. Studium analityczno-interpretacyjne[1][3]. Została zatrudniona na stanowisku adiunkta w Instytucie Muzykologii na Wydziale Teologii KUL[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Dr hab. Elżbieta Charlińska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-09-08].
  2. Encyklopedia 100-lecia KUL. Tom 1, wyd. KUL, Lublin 2018, s. 96.
  3. a b dr hab. szt. muz. Elżbieta Charlińska. www.kul.pl. [dostęp 2019-09-08].