Elżbieta Mańczak-Wohlfeld

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Mańczak-Wohlfeld
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1950

profesor nauk filologicznych
Specjalność: filologia angielska
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

15 maja 1977

Habilitacja

1992

Profesura

16 grudnia 1996

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek krajowy

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Komisji Edukacji Narodowej

Elżbieta Mańczak-Wohlfeld (ur. 1950[1]) – polska filolożka angielska, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest córką Witolda Mańczaka[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1973 ukończyła na Uniwersytecie Jagiellońskim studia na kierunku filologia angielska. W 1977 na podstawie rozprawy pt. Imperative sentences in English uzyskała na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwo w specjalności filologia angielska. W 1992 na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie dorobku naukowego oraz monografii Analiza dekompozycyjna zapożyczeń angielskich w języku polskim otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych dyscyplina: językoznawstwo specjalność: językoznawstwo angielskie. W 1996 nadano jej tytuł profesora nauk humanistycznych[3]. Została profesorem zwyczajnym w Instytucie Filologii Angielskiej Wydziału Filologicznego UJ[3]. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi w 2001, Medalem Komisji Edukacji Narodowej w 2007, Złotym Medalem za Długoletnią Służbę w 2010[4]

Inne pełnione funkcje:

  • Zastępca przewodniczącego Komitetu Językoznawstwa PAN
  • Członek Komisji Neofilologicznej PAU
  • Członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów
  • Prezes Polskiego Towarzystwa Językoznawczego
  • Dyrektor Instytutu Filologii Angielskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • Członek Rady Doskonałości Naukowej (od 2019)[3][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]