Elżbieta Nowicka (literaturoznawca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Nowicka
Data i miejsce urodzenia

12 września 1953
Września

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1991 – literaturoznawstwo
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

2004 – literaturoznawstwo
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

2016 – nauki humanistyczne

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Stanowisko

profesor zwyczajny

Elżbieta Maria Nowicka (ur. 12 września 1953 we Wrześni) – polska historyk literatury, profesor zwyczajny nauk humanistycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1972 mieszkanka Poznania, absolwentka polonistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. W 1991 na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy zatytułowanej List poetycki polskiego romantyzmu wobec tradycji klasycyzmu napisanej pod kierunkiem Zofii Trojanowiczowej, a w 2004 stopień naukowy doktora habilitowanego[2].

Organizatorka seminariów naukowych organizowanych we współpracy z Komisją Muzykologiczną Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[1]. W latach 2004-2012 kierowała Oddziałem Poznańskim Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza[1]. Od 2011 kieruje Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym UAM[1].

Członek Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu[3]. Była między innymi jedną z sygnatariuszek listu organizacji w sprawie stworzenia polskim instytucjom naukowym i polskim uczonym organizacyjnych i finansowych warunków do szybkiego podjęcia badań nad wyjaśnieniem wszystkich okoliczności, przyczyn i przebiegu katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[4].

W 2016 uzyskała tytuł profesora[1]. W 2021 otrzymała od Rady Miasta Poznania odznaczenie „Zasłużony dla Miasta Poznania” w uznaniu „dla dorobku naukowego i dydaktycznego, ze szczególnym uwzględnieniem badań nad operą, integrujących ogólnopolskie oraz lokalne środowiska naukowe i artystyczne”[5].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[6].

  • „Postylion niesie pisanie…”. Szkice o romantycznym liście poetyckim, Poznań 1993;
  • Dzieje teatru w Polsce, Poznań 2000;
  • Omamienie – cudowność – afekt. Dramat w kręgu dziewiętnastowiecznych wyobrażeń i pojęć, Poznań 2003;
  • Zapisane w operze. Studia z historii i estetyki opery, Poznań 2012;
  • Oblicza wieku dziewiętnastego. Studia z historii literatury, teatru i opery, Poznań 2017 (współautorka: Alina Borkowska-Rychlewska).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Zasłużeni dla miasta i mieszkańców. poznan.pl, 2021-05-28. [dostęp 2021-07-06]. (pol.).
  2. Prof. dr hab. Elżbieta Maria Nowicka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-07-06].
  3. Prof. Elżbieta Nowicka – Zasłużona dla Miasta Poznania. ako.poznan.pl, 2021-05-28. [dostęp 2021-07-06]. (pol.).
  4. Akademicki Klub Obywatelski: Od „etyków establishmentu” oczekujemy zajęcia się rzeczywistymi „kłamcami smoleńskimi”. wpolityce.pl, 2013-12-03. [dostęp 2021-07-06]. (pol.).
  5. Uchwała Nr XLVII/845/VIII/2021 Rady Miasta Poznania z dnia 01-06-2021 w sprawie nadania tytułu Zasłużony dla Miasta Poznania Pani Profesor Elżbiecie Nowickiej. bip.poznan.pl, 2021-06-01. [dostęp 2021-07-02]. (pol.).
  6. prof. dr hab. Elżbieta Nowicka. cbntm.amu.edu.pl. [dostęp 2021-07-06]. (pol.).