Emanuel Hohenauer de Charlenz

Emanuel Hohenauer Edler von Charlenz
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1863 ; Stryj
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1946 ; Kraków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Strzelców; 16 Pułk Strzelców; 20 Pułk Piechoty Ziemi Krakowskiej; XII Brygada Piechoty; 6 Armia
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa ; wojna polsko-bolszewicka powstanie warszawskie;

Emanuel Hohenauer Edler von Charlenz (ur. 11 grudnia 1863 w Stryju, zm. 12 stycznia 1946 w Krakowie) – pułkownik cesarskiej i królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.

Młodość, służba w austriackiej armii[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się początkowo we Lwowie, gdzie uczęszczał do szkoły realnej i Korpusu Kadetów. Następnie uczył się w Korpusie Kadetów w Łobzowie i w szkole sztabowej w Wiedniu. W armii austriackiej od 1880 roku. Pełnił w niej m.in. funkcję dowódcy 1 i 16 pułku strzelców, brał udział w I wojnie światowej. 31 lipca 1916 otrzymał nobilitację szlachecką z predykatem von Charlenz.

Służba w WP, późniejsze losy[edytuj | edytuj kod]

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Okręgu Generalnego „Kraków”^[1]^[2]. Od 10 marca do 12 czerwca 1919 dowodził 20 pułkiem piechoty Ziemi Krakowskiej. 29 maja 1919 objął dowództwo XII Brygady Piechoty. W 1920 został oficerem do specjalnych poruczeń w dowództwie 6 Armii. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika w piechocie. Był inspektorem 6 Armii.

Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 został zatwierdzony przez Prezydenta RP w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. Osiadł w Krakowie. Zmarł 12 stycznia 1946 tamże. Został pochowany na krakowskim cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty 16 stycznia 1946 (kwatera 6 woj.-płd.-3)^[3].

W 2018 roku PAU wydała w XII tomie Prac Komisji Historii Wojen i Wojskowości PAU jego wspomnienia Wojna światowa 1914-1918. Moje wspomnienia i przeżycia bojowe opracowane wstępem i przypisami przez Ewę Danowską^[4].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie żonaty: z Franciszką Bronisławą Kamińską, a następnie z Franciszką Marią Mossing. Miał pięcioro dzieci: Alfreda (z pierwszą żoną) oraz Emanuela, Jadwigę, Arnolda i Mariana.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

chorąży - 1884,
podporucznik - 1887,
porucznik - 1891,
kapitan - 1897,
major - 1911,
podpułkownik - 1914,
pułkownik - 1916,
generał podporucznik - 1 maja 1921
generał brygady - 26 października 1923 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r., s. 45.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 r., s. 103.
↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Emanuel Hohenauer. rakowice.eu. [dostęp 2021-08-22].
↑ Polska Akademia Umiejętności - Wojna światowa 1914-1918 [online], pau.krakow.pl [dostęp 2023-01-30] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Emanuel Charlenz Hohenauer. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 5, Nr 15 z 15 stycznia 1946.
Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994

[1] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r., s. 45.

[2] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 r., s. 103.

[3] Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Emanuel Hohenauer. rakowice.eu. [dostęp 2021-08-22].

[4] Polska Akademia Umiejętności - Wojna światowa 1914-1918 [online], pau.krakow.pl [dostęp 2023-01-30] .

[1]

[2]

[3]

[4]