Emilian Węgierski
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Kierownik Komisji Rządowej Wojny | |
| Okres |
od 11 września 1831 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Edward Śmigły-Rydz (w 1918) |
Emilian Węgierski herbu Wieniawa (ur. w 1788 w Wielkopolsce, zm. w 1841 w Ostrorogu) − generał brygady powstania listopadowego.
Służbę wojskową rozpoczął w 1806 po wkroczeniu do Wielkopolski Francuzów. Walczył w kampanii pruskiej na Pomorzu. Odznaczył się i w ciągu 1809 uzyskał awanse od podporucznika do kapitana w 11 pułku piechoty. W kampanii austriackiej 1809 dowodził batalionem w 15 pułku piechoty. W tymże środowisku walczył w kampanii moskiewskiej 1812, a jako podpułkownik 21 pułku piechoty litewskiej w 1813 bronił Modlina. Po upadku twierdzy dostał się do niewoli rosyjskiej.
Po uwolnieniu w 1815 wziął dymisje z powodu stanu zdrowia i w Armii Królestwa Polskiego nie służył.
Po wybuchu powstania 1830 powrócił do służby. Początkowo oficer sztabu 4 Dywizji Piechoty, od marca 1831 dowódca 8 pułku piechoty, od maja dowódca brygady w 3 Dywizji Piechoty. Awansowany na generała brygady w czerwcu 1831. Pełnił obowiązki gubernatora wojskowego Warszawy w sierpniu 1831[1].
Po kapitulacji stolicy krótko pełniący obowiązki ministra Wojny. Sprzeciwił się złożeniu broni przez armię powstańczą i optował za kontynuacją walki.
Po upadku powstania emigrował, potem wrócił do kraju i osiadł na gospodarstwie w Poznańskiem, gdzie zmarł. Pochowany w Ostrorogu.
Był członkiem lóż wolnomularskich Français et Polonais[2] oraz Przesąd Zwyciężony w 1813 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa: WN PWN, 2003, s. 483, ISBN 83-01-14087-9.
- ↑ Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, wyd. 2, Warszawa: Wyd. MON, 1988, s. 63, ISBN 83-11-07410-0.
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821: Poprzedzony zarysem historji wolnomularstwa polskiego i ustroju Wielkiego Wschodu Narodowego Polskiego, wyd. 2, Kraków: PAU, 1930, s. 329.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kosk, Henryk Piotr: Generalicja polska: Popularny słownik biograficzny. T. 2: M-Ż, suplement. Pruszków: OW „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
