Emilio Gómez
_06.jpg)
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1991 | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
185 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||||||||||||||||||||
| Status profesjonalny |
2013 | |||||||||||||||||||||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywny | |||||||||||||||||||||||||||
| Trener | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
90 (27 lutego 2023) | |||||||||||||||||||||||||||
| Australian Open |
1R (2022) | |||||||||||||||||||||||||||
| Roland Garros |
1R (2020) | |||||||||||||||||||||||||||
| Wimbledon |
1Q (2014, 2019, 2021, 2022) | |||||||||||||||||||||||||||
| US Open |
3Q (2014) | |||||||||||||||||||||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
254 (14 września 2015) | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Emilio Gómez (ur. 28 listopada 1991 w Guayaquil) – ekwadorski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W karierze wygrał trzy singlowe oraz dwa deblowe turnieje rangi ATP Challenger Tour.
W 2015 roku, startując w parze z Gonzalo Escobarem zdobył brązowy medal igrzysk panamerykańskich w grze podwójnej.
W 2018 roku podczas Igrzysk Ameryki Południowej, startując w parze z Diego Hidalgo zdobył złoty medal w grze podwójnej. W finale ekwadorska para pokonała duet Jorge Panta-Juan Pablo Varillas.
W 2020 podczas French Open zadebiutował w turnieju głównym imprezy wielkoszlemowej. Po wygraniu trzech meczów w kwalifikacjach odpadł w pierwszej rundzie z Lorenzo Sonego.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu gry pojedynczej był na 90. miejscu (27 lutego 2023), a w klasyfikacji gry podwójnej na 254. pozycji (14 września 2015).
Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 28 kwietnia 2019 | Tallahassee | Ceglana |  Tommy Paul
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 3 maja 2021 | Salinas | Twarda |  Nicolás Jarry
|
4:6, 7:6(6), 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 9 kwietnia 2022 | Salinas | Twarda | Nicolas Moreno de Alboran
|
6:7(2), 7:6(4), 7:5 |
Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 15 listopada 2009 | Guayaquil | Ceglana |  Júlio César Campozano
|
 Andreas Haider-Maurer Lars Pörschke
|
6:7(2), 6:3, 10–8 |
| Zwycięzca | 2. | 28 lipca 2013 | Medellín | Ceglana |  Roman Borvanov
|
 Nicolás Barrientos Eduardo Struvay
|
6:3, 7:6(4) |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2021-04-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2021-04-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2021-04-26] (ang.).