Engageante (1916)
 Jednostka bliźniacza „Engageante” – „Friponne” w 1917 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1916 |
| Wodowanie |
17 grudnia 1916 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1918 |
| Wycofanie ze służby |
1944 |
| Los okrętu |
złomowany w 1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 315 ton |
| Długość |
66,4 metra |
| Szerokość |
7 m |
| Zanurzenie |
2,8 m |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla Sulzer o łącznej mocy 900 KM 2 śruby | |
| Prędkość |
14,5 węzła |
| Zasięg |
3000 Mm przy prędkości 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 100 mm L/45 (2 x I) 2 zrzutnie bg | |
| Załoga |
54 |
Engageante – francuskie awizo (kanonierka) z okresu I i II wojny światowej, jeden z ośmiu zbudowanych okrętów typu Friponne. Jednostka została zwodowana 17 grudnia 1916 roku w stoczni Arsenal de Brest w Breście, a do służby w Marine nationale przyjęto ją w 1918 roku. W listopadzie 1942 roku kanonierka została przejęta przez Wolnych Francuzów. Okręt został wycofany ze służby w 1944 roku i złomowany w roku następnym.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Awiza typu Friponne, klasyfikowane początkowo jako kanonierki do zwalczania okrętów podwodnych, zostały zamówione na podstawie wojennego programu rozbudowy floty francuskiej z 1916 roku[1]. Okręty były w zasadzie identyczne z awizami typu Ardent, różniąc się głównie rodzajem siłowni – silnikami Diesla w miejsce napędu parowego, dzięki czemu znacznie wzrósł zasięg pływania[1]. Początkowo planowano budowę 13 jednostek, jednak ukończono jedynie osiem[1]. Klasyfikowane były następnie jako awizo 2. klasy[2].
„Engageante” zbudowany został w stoczni Arsenal de Brest[1][3]. Stępkę okrętu położono w 1916 roku, został zwodowany 17 grudnia 1916 roku, a do służby w Marine nationale wszedł w 1918 roku[1][4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był kanonierką przeznaczoną do zwalczania okrętów podwodnych[1]. Długość całkowita kadłuba wynosiła 66,4 metra, szerokość 7 metrów i zanurzenie 2,8 metra[4][5]. Wyporność normalna wynosiła 315 ton[3][5]. Okręt napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne Sulzer o łącznej mocy 900 KM, poruszające dwoma śrubami[3][6]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 14,5 węzła[4][5]. Okręt zabierał 30 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 1600 Mm przy 15 węzłach)[3][5].
Uzbrojenie kanonierki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 100 mm L/40 M1897 i dwóch zrzutni bomb głębinowych[4][5]. Później otrzymała wyposażenie do trałowania min[7].
Załoga okrętu liczyła 54 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][5][a].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Kanonierka służyła na Morzu Śródziemnym[1]. Pod koniec I wojny światowej lub po niej została przystosowana do roli trałowca[7]. Podczas II wojny światowej, do 1942 roku pozostawała we francuskich koloniach w Afryce Północnej[2]. W listopadzie 1942 roku jednostka została przejęta przez Wolnych Francuzów[4]. Była używana następnie do eskorty konwojów przybrzeżnych[2]. Okręt został wycofany ze służby w Algierze w 1944 roku[2]. Następnie został złomowany 3 grudnia 1945 roku[1][b].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Parkes 1934 ↓, s. 213 twierdzi, że załoga okrętu liczyła 57 osób.
- ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 259 podaje, że okręt został złomowany w 1946 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: FRIPONNE 2nd class avisos (ASW gunboats) (1917-1918). Navypedia. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
- Jean Labayle-Couhat: French Warships of World War II. Ian Allan Ltd., 1971. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).