Enno von Conring

Enno Wilhelm Ferdinand von Conring (ur. 17 maja 1829 w Czachowie, zm. 28 maja 1886 w Wiesbaden) – był pruskim generałem-majorem.

Rodzina

Enno był synem właściciela ziemskiego z Czachowa Justusa von Conringa (1792–1880). Jego matką była Karoline von Conring, z domu von der Lühe (1801–1883). Jego starszym bratem był urodzony w Łobzie pruski generał-porucznik Gustav von Conring (1825–1898). Enno von Conring był żonaty. 4 stycznia 1872 w Hamburgu poślubił Angelikę de los Angelos Störzel (1850-1920). Enno miał troje dzieci syna Friedricha Franza (1873–1965), który był pisarz i dwie córki Marię (ur. 1874) i Carmen (ur. 1875).

Kariera wojskowa

• Ukończył wojskowy instytut szkoleniowy w Schwerinie
• Przydzielony do Grenadier Guard Batalion z kontyngentu Meklemburgii-Schwerinu jako Portepeefähnrich
• W kwietniu 1848 brał udział w bitwach pod Waldmichelbach i Ladenburgiem
• W 1849 bierze udział w tłumieniu rewolucji badeńskiej
• W kwietniu 1856 awansowany na porucznika
• Od roku 1857 po trzech latach ukończył Pruską Akademię Wojenną w Berlinie
• Od września 1861 do końca marca 1866 Conring służył jako kapitan i oficer sztabu generalnego
• Przydzielony jako dowódca kompanii do 2. Pułku Piechoty
• W 1866 brał udział w wojnie niemieckiej w Armii Głównej
• W 1867 został mianowany adiutantem skrzydłowym Wielkiego Księcia Meklemburgii-Schwerinu
• W październiku 1868 awansowany do stopnia majora Związku Armii Pruskiej
• Bierze udział w wojnie francusko-pruskiej
• Po wojnie odznaczony Krzyżem Żelaznym II Klasy i Meklemburskim Krzyżem Zasługi Wojskowej
• W marcu 1876 mianowany na pułkownika
• W maju 1876 mianowany dowódcą 1. Heskiego Pułku Piechoty nr 81 we Frankfurcie nad Menem
• W czerwcu 1876 przeniesiony na dowódcę batalionu fizylierów, Regiment Grenadierów Gwardii Królowej Elżbiety nr 3.
• 8 czerwca 1876 roku objął dowództwo batalionu fizylierów
• W 1878 odznaczony Orderem Orła Czerwonego III Klasy, Krzyżem Kawalerskim I Klasy Orderu Ludwika oraz z Komandorią II Klasy Orderu Zasługi.
• Po jesiennych ćwiczeniach w 1880 roku Conring doznał zaburzeń nerwowych
• Ponieważ po dwóch długich pobytach uzdrowiskowych nie nastąpiła poprawa został zwolniony z wojska
• W 1882 nadano mu status generała-majora z emeryturą.

Bibliografia

• Hermann Arnold: Stammliste der Offiziere des 6. Thüringischen Infanterie-Regiments Nr. 95 nebst Stammtruppenteilen, vom 18. Februar 1807 ab. Gotha 1900, s. 159.
• Offizier-Stammliste des Königin Elisabeth Garde-Grenadier-Regiements Nr. 3. E.S. Mittler & Sohn, Berlin 1910, s. 96–97.
• Kurt von Priesdorff: Soldatisches Führertum. Band 10, Hanseatische Verlagsanstalt Hamburg, o. O. [Hamburg], o. J. [1942], DNB 986919810, s. 460–461.
• Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Briefadeligen Häuser. 1918. Zwölfter Jahrgang, Justus Perthes, Gotha 1917, s. 123.
• Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Häuser. 1914. Vierundzechzigster Jahrgang, Justus Perthes, Gotha 1913, s. 961–962.
• Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Briefadeligen Häuser. 1919. Dreizehnter Jahrgang, Justus Perthes, Gotha 1918, s. 534.