Eosentomon macronyx
Eosentomon macronyx | |
Tuxen, 1986 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Eosentomon macronyx |
Eosentomon macronyx – gatunek pierwogonka z rzędu Eosentomata i rodziny Eosentomidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został w 1986 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie "Fauna of New Zealand"[1][2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Długość wyciągniętego ciała 1200 μm (1,2 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 94 μm. Narządy gębowe typu eosentomidalnego. Żuwaczki zakończone trzema małymi ząbkami. Szczecinki labrum obecne. Apodemy nadustka z dobrze rozwiniętym połączeniem przednim i bardzo dużymi bulwkami. Pseudooczka okrągłe ze środkową globulą. Przednie stopy z kompletem sensillów. Empodium przednich stóp długości pazurka, a pazurek stosunkowo duży. Empodium stóp środkowych i tylnych długości poniżej 1/5 pazurka. Kolce stóp tylnych wyraźne. Chetotaksja odwłoka tego gatunku wyróżnia się spośród innych nowozelandzkich korczyków (Eosentomon sp.) tym, że sterna odwłokowe IX i X mają po 4 szczecinki, tergum VII ma 4 przednie, terga XI i X mają po 8 wszystkich, a na terga II i III obecna jest szczecinka p4′ (czwarta cienka szczecinka dodatkowa w tylnym rzędzie). Łuska genitalna (squama genitalis) z wyrostkiem caput processus półokrągłym, zgiętym naprzeciw linii środkowej, wyrostkiem corpus processus smukłym z wcięciem, stylus długim i spiczastym, a wyrostkiem filum processus raczej długim i smukłym[2].
I | II, III | IV, V, VI | VII | VIII | IX, X | XI | telson | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
terga: | ||||||||
sterna: |
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii, znanym z obu wysp[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 167.
- ↑ a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.