Ephippiorhynchus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ephippiorhynchus[1]
Bonaparte, 1855[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – żabiru czerwononogi (E. asiaticus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

bocianowe

Rodzina

bociany

Rodzaj

Ephippiorhynchus

Typ nomenklatoryczny

Mycteria senegalensis Shaw, 1800

Synonimy
  • Xenorhynchus Bonaparte, 1855[3]
  • Xenorhynchopsis De Vis, 1905[4]
Gatunki
  • E. asiaticus
  • E. senegalensis

Ephippiorhynchusrodzaj ptaków z rodziny bocianów (Ciconiidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, Azji, Australii i na Nowej Gwinei[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 110–150 cm, rozpiętość skrzydeł 190–270 cm; masa ciała do 6 kg[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Ephippiorhynchus: gr. εφιππιος ephippios „siodło”, od επι epi „na”; ἱππος hippos „koń”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”; aluzja do żółtej tarczy na czole lub „siodła” na dziobie żabiru afrykańskiego[6].
  • Xenorhynchus: epitet gatunkowy Ciconia xenorhyncha Wagler, 1827[a]; gr. ξενος xenos „dziwny”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[7]. Gatunek typowy: Ciconia xenorhyncha Wagler, 1827 (= Mycteria asiatica Latham, 1790).
  • Xenorhynchopsis: rodzaj Xenorhynchus Bonaparte, 1855; gr. οψις opsis „wygląd”[8]. Gatunek typowy: †Xenorhynchopsis tabialis De Vis, 1905.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Synonim E. asiaticus australis

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ephippiorhynchus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 2. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1857, s. 106. (łac.).
  3. Ch.L. Bonaparte. Tableaux synoptiques de l’ordre des Hérons. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 40, s. 721, 1855. (fr.). 
  4. Ch.W. De Vis. A contribution to the knowledge of the extinct avifauna of Australia. „Annals of the Queensland Museum”. 6, s. 9, 1905. (ang.). 
  5. a b A. Elliott: Family Ciconiidae (Storks). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 463. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  6. Ephippiorhynchus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-20] (ang.).
  7. Xenorhynchus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-20] (ang.).
  8. Xenorhynchopsis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-20] (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-01-20].