Epifiza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Epifiza (łac. epiphysis, l. mn. epiphyses) – element anatomiczny odnóży niektórych motyli.

Epifiza ma postać blaszkowatej ostrogi lub wyrostka. Położona jest na wewnętrznej powierzchni goleni przednich odnóży. Wyposażona jest w grupę gęstych, szczoteczkowatych szczecinek[1]. Narząd ten to prawdopodobnie przekształcona szczecinka. Służy on do czyszczenia czułków. Motyl wkłada czułek za epifizę i przeciąga go czyszcząc w ten sposób[2].

U niektórych niesobkowatych (Hepialidae) epifiza ma formę płaskiej, stosunkowo szerokiej łuski[2]. U piórolotkowatych ma ona postać pazurkowatego wyrostka na dystalnej części golenia[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 340.
  2. a b Sergiusz Toll: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVII Motyle – Lepidoptera, zeszyty 2-4. Micropterygidae, Eriocraniidae, Krótkowąsy – Hepialidae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1959.
  3. Jarosław Buszko: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVII Motyle – Lepidoptera, zeszyt 43-44. Przeglądki – Thyrididae, Piórolotki – Pterophoridae. Warszawa, Wrocław: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1979, s. 15.