Erich Weishaupt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erich Weishaupt
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1952
Kaufbeuren

Obywatelstwo

Niemcy

Wzrost

174 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
ESV Kaufbeuren
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1970–1975 ESV Kaufbeuren
1975–1978 BSC Berlin
1978–1983 Mannheimer ERC
1983–1986 Düsseldorfer EG
1986–1987 EA Kempten
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1975–1986  RFN 108 (0)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
brąz Innsbruck 1976 hokej na lodzie
Odznaczenia
Srebrny Liść Laurowy (RFN)

Erich Weishaupt (ur. 16 maja 1952 w Kaufbeuren) – niemiecki hokeista grający na pozycji bramkarza, reprezentant kraju, olimpijczyk.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Erich Weishaupt karierę sportową rozpoczął w juniorach ESV Kaufbeuren, z którymi zdobył mistrzostwo Niemiec juniorów. W 1970 roku przeszedł do profesjonalnej drużyny klubu. W sezonie 1972/1973 zajmując przedostatnie 10. miejsce w Bundeslidze spadł do 2. Bundesligi, w której w sezonie 1973/1974 wrócił do Bundesligi, jednak po zajęciu ostatniego 10. miejsca w sezonie 1974/1975 spadł do 2. Bundesligi, po czym odszedł z klubu.

Następnie w latach 1975–1978 reprezentował barwy BSC Berlin, z którym w sezonie 1975/1976 zdobył mistrzostwo Niemiec, a w sezonie 1977/1978 wicemistrzostwo Niemiec.

Weishaupt po sezonie 1977/1978 został zawodnikiem Mannheimera ERC, co wywołało poruszenie, gdyż transfer odbył się po upłynięciu oficjalnego terminu z powodu wewnętrznych kłótni między BSC Berlin a Eissport Berlin KG i Eishockey Berlin KG, w związku z czym DEB (Niemiecki Związek Hokeja na Lodzie) anulował wszystkie zdobyte do 8 listopada 1978 roku punkty Mannheimera ERC. Mannheimer ERC i SB Rosenheim, który miał podobny problem z innym zawodnikiem, dostały nakaz odwołania wszystkich swoich meczów ligowych, jednak oba kluby ostatecznie wygrały sprawę przed sądem.

Z Mannheimerem ERC odnosił największe sukcesy w karierze sportowej: mistrzostwo Niemiec (1980), dwukrotne wicemistrzostwo Niemiec (1982, 1983) oraz 3. miejsce w Bundeslidze (1981), ponadto w sezonie 1978/1979 został wybrany Hokeistą Roku w Bundeslidze. Po sezonie 1982/1983 odszedł z klubu.

Następnie w latach 1983–1986 reprezentował barwy Düsseldorfer EG, z którym w sezonie 1985/1986 zdobył wicemistrzostwo Niemiec.

W sezonie 1986/1987 reprezentował barwy występującego w rozgrywkach 2. Bundesligi EA Kempten, po czym zakończył karierę sportową.

Łącznie w Bundeslidze rozegrał 606 meczów, w których spędził 100 minut na ławce kar.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Erich Weishaupt w latach 1974–1986 w reprezentacji RFN rozegrał 108 meczów, w których spędził 14 minuty na ławce kar. Uczestniczył na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku, w którym z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijskibrązowy medal[1]. W październiku tego samego roku za ten sukces wraz z innymi kolegami z reprezentacji RFN otrzymał z rąk ówczesnego kanclerza Niemiec, Helmuta Schmidta Srebrny Liść Laurowy[2].

Ponadto 6-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1974, 1975 – awans do Grupy A, 1976, 1978, 1979, 1983, 1986).

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze[edytuj | edytuj kod]

ESV Kaufbeuren
BSC Berlin
Mannheimer ERC
Düsseldorfer EG
Reprezentacja RFN

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]

Erich Weishaupt po zakończeniu kariery sportowej został technikiem dentystycznym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anton Kehle. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)
  2. Stadt Landshut, Sportchronik 1974-76

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]