Erwin Rössner

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erwin Rössner
Erwin Rössner Edler von Tannenhorst
podpułkownik taborów podpułkownik taborów
Data i miejsce urodzenia

24 września 1890
Jarosław

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1963
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

cesarska i królewska Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X
PKU Brzeżany
KRU Brzeżany

Stanowiska

szef taborów okręgu korpusu
komendant PKU
komendant rejonu uzupełnień

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Erwin Rössner (ur. 24 września 1890 w Jarosławiu[1], zm. 8 stycznia 1963 w Londynie) – podpułkownik taborów Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 roku w korpusie oficerów taborowych. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był Batalion Taborów Nr 11[2].

W czasie wojny z bolszewikami, do marca 1920 roku kierował Referatem Taborowym Frontu Podolskiego[3], a następnie dowodził Szkołą Podchorążych Taborowych. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Wojsk Taborowych, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów taborowych[5]. Później dowodził Oficerską Szkołą Wojsk Taborowych i Szkołą dla Podoficerów Wojsk Taborowych, pozostając oficerem nadetatowym 7 dywizjonu taborów[6][7]. 1 października 1925 roku został przeniesiony do 10 szwadronu taborów w Przemyślu na stanowisko dowódcy szwadronu[8]. W lipcu 1926 roku został przeniesiony do kadry oficerów taborowych z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X na stanowisko szefa Szefostwa Taborów[9]. W listopadzie 1927 roku został wyznaczony na stanowisko kierownika referatu taborowego w 10 Okręgowym Szefostwie Artylerii i Uzbrojenia w Przemyślu[10]. W następnym miesiącu został przydzielony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Postawach[11]. W kwietniu 1928 roku został zwolniony ze stanowiska rejonowego inspektora koni w Postawach z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Przemyśl na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[12][13]. W listopadzie tego roku, po odbyciu praktyki, został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Brzeżany na stanowisko komendanta[14][15]. W 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Brzeżany, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”.

Zmarł tragicznie 8 stycznia 1963 roku w Londynie. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-10]..
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1503, 1556.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 10 kwietnia 1920 roku, s. 251.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 692.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1034, 1039.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 944, 949.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585, 587.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229, 231.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 345.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 368.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 130.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518, 521.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 358.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283, 511.
  16. ↑ Nekrolog Erwina Rössnera. pism.co.uk. [dostęp 2017-04-05].
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 15.
  18. ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1556.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erwin_Rössner&oldid=72100404”