Przejdź do zawartości

Erywań (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erywań
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Armenia

Rzeka

Hrazdan

Data budowy

1963-1966

Data uruchomienia

1967

Funkcja

retencyjna, krajobrazowa, rekreacyjna

Położenie na mapie Erywania
Mapa konturowa Erywania, blisko centrum na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Erywań”
Położenie na mapie Armenii
Mapa konturowa Armenii, blisko centrum na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Erywań”
Ziemia40°09′36,9911″N 44°28′41,1521″E/40,160275 44,478098
Plan zbiornika
Mapa jeziora

Jezioro Erywań (orm. Երևանյան լիճ) – sztuczny zbiornik wodny znajdujący się w stolicy Armenii, Erywaniu. Powstał w latach 1963–1966, a otwarty został w 1967[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Akwen znajduje się w kanionie rzeki Hrazdan. W 1968 prace archeologiczne ujawniły obsydianowe narzędzia z epoki paleolitu, znalezione w jaskini na prawym brzegu jeziora, należącej w tamtych czasach do mieszkających w niej myśliwych[2]. Stanowisko to nosi nazwę Szengawit (orm. Շենգավիթ)[3].

W 1976 kierowca trolejbusu z 96 pasażerami na pokładzie stracił kontrolę nad pojazdem i wpadł do jeziora, opadając na dno, na głębokość dziesięciu metrów. Dwadzieścia osób uratował ze zmiażdżonego pojazdu przypadkowo jeżdżący w okolicy na nartach mistrz pływacki Szawarsz Karapetian. Zakończyło to jego karierę sportową, ponieważ wynosząc ofiary wypadku z wody nabawił się zapalenia płuc i sepsy. Informacje o wypadku zostały utajnione przez komunistyczne władze ZSRR[2][4].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W 2018 przebadano akwen na okoliczność występowania w nim sinic i cyjanotoksyn. Głównymi gatunkami sinic oznaczonymi w zbiorniku były sinice z rodzaju Microcystis, gatunku Dolichospermum i Planktothrix[5].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Nad jeziorem znajduje się ambasada USA oraz Pomnik przyjaźni armeńsko-arabskiej[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Richard N. Palmer, Environmental and Water Resources Institute, World environmental and water resources congress 2010 : challenges of change : proceedings of the congress : May 16-20, 2010, Providence, Rhode Island, Reston, Va.: ASCE, 2010, s. 39, ISBN 978-0-7844-7352-8, OCLC 742513455 [dostęp 2021-04-01].
  2. a b Yerevanian Lake Yerevan - Covering the mystery [online], Spotted by Locals Yerevan, 12 grudnia 2017 [dostęp 2021-04-01] (ang.).
  3. Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2021-04-01].
  4. 168 Hours Online [online] [dostęp 2021-04-01] (ang.).
  5. Arevik Minasyan i inni, Diversity of cyanobacteria and the presence of cyanotoxins in the epilimnion of Lake Yerevan (Armenia), „Toxicon: Official Journal of the International Society on Toxinology”, 150, 2018, s. 28–38, DOI10.1016/j.toxicon.2018.04.021, ISSN 1879-3150, PMID29705146 [dostęp 2021-04-01].
  6. Monument dedicated to the Armenian-Arab friendship [online], Mapcarta [dostęp 2021-04-01] (ang.).