Esownica
Esownica (woluta podwójna) – element dekoracji architektonicznej występujący w starożytnym Rzymie, renesansie i baroku.
Motyw złożony jest z dwóch (najczęściej jednej mniejszej i drugiej większej) wolut na kształt litery "S". Ze względu na dwie woluty zwany jest również wolutą podwójną[1]. Umieszczany na wspornikach podtrzymujących np. balkony, gzymsy, ganki oraz na portalach, zwieńczeniach okien, w attykach. Szczególna forma esownicy występuje w spływach wolutowych zdobiących w okresie renesansu szczyty naw głównych w bazylikach. W architekturze polskiej jeden z najczęściej występujących motywów grzebieni attyk renesansowych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 105. ISBN 83-01-12365-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 46. ISBN 83-85001-89-1.