Eugeniusz Iwanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Iwanow
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1933
Brześć

Obywatelstwo

Polska

Eugeniusz Iwanow (ur. 3 lutego 1933 w Brześciu) – kompozytor szachowy, działacz problemowy i szachowy

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Opublikował około 1000 zadań, zdobył ponad 350 nagród i wyróżnień (w tym 54 pierwszych nagród). Ma duże zasługi w rozwoju powojennej problemistyki.

Szachami zainteresował się w wieku 16 lat. Zadebiutował w 1952 w tygodniku "Przyjaźń". W 1957 zdobył tytuł mistrza krajowego, a w 1988 – mistrza FIDE w kompozycji szachowej.

Wybrane sukcesy Eugeniusza Iwanowa w samomatach:

  • III Championat Polski (1945-1958) II miejsce
  • IV Championat Polski (1959-1960) II miejsce
  • VII Championat Polski (1965-1966) II miejsce
  • XII Championat Polski (1980-1982) II miejsce
  • XIII Championat Polski (1983-1985) II miejsce
  • XIV Championat Polski (1986-1988) II miejsce
  • XV Championat Polski (1989-1991) II miejsce
  • XVI Championat Polski (1992-1994) II miejsce
  • XVII Championat Polski (1995-1997) II miejsce

Międzynarodowa Federacja Szachowa w 1967 nadała mu tytuł sędziego klasy międzynarodowej w kompozycji szachowej. W latach 1992–2004 był przewodniczącym Komisji Kompozycji Szachowej Polskiego Związku Szachowego[1].

Eugeniusz Iwanow w latach 1961–2003 wydawał pismo "Problemista". W latach 1976–1990 był prezesem Okręgowego Związku Szachowego w Częstochowie.

W 2014 roku został odznaczony Złotą Honorową Odznaką Polskiego Związku Szachowego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządy Polskiego Związku Szachowego. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)].
  2. EUGENIUSZ IWANOW NAGRODZONY

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]