Eugeniusz Jezierski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Jezierski
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1902
Petersburg

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1990
Łódź

Profesor
Specjalność: maszyny elektryczne
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

1956

Doktor honoris causa
Politechnika Łódzka – 1982
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Eugeniusz Jezierski (ur. 16 kwietnia 1902 w Petersburgu, zm. 15 sierpnia 1990 w Łodzi) – polski inżynier, specjalista maszyn elektrycznych, profesor Politechniki Łódzkiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Włodzimierza Przemysława, nauczyciela gimnazjalnego, i Bronisławy z Szymkiewiczów, dentystki[1]. Po uzyskaniu matury w rosyjskojęzycznej szkole w Kizlarze, przez rok studiował na Politechnice w Nowoczerkasku. Po odzyskaniu niepodległości odbywał studia w Warszawie. W 1929 r. ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł inżyniera. Po studiach ukończył także podchorążówkę w II Batalionie Balonowym w Jabłonnie uzyskując stopień podporucznika[1]. W latach 1930–1935 prowadził wykłady w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu, następnie pracował w Zakładach Elektromechanicznych „Rohn-Zieliński” SA w Żychlinie (także w czasie okupacji).

Po kampanii wrześniowej, Eugeniusz Jezierski - oficer Wojska Polskiego - został osadzony w niemieckim obozie jenieckim, z którego został zwolniony jako pracownik fabryki pracującej na potrzeby wojenne[1].

Po ustąpieniu Niemców, został w lutym 1945 r. powołany przez Radę Robotniczą na dyrektora fabryki w Żychlinie[1]. W okresie od 26 maja 1945 do 30 września 1946 r. był kierownikiem Katedry Elektrotechniki Ogólnej Politechniki Łódzkiej[2]. W 1946 r. został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Łódzkiej; aż do przejścia na emeryturę w 1971 r. kierował Katedrą Maszyn Elektrycznych i Transformatorów. W latach 1948–1949 był dziekanem Wydziału Elektrycznego, a w latach 1950–1953 pełnił obowiązki prorektora ds. Nauki Politechniki Łódzkiej[1]. Od 1956 r. był profesorem zwyczajnym. Brał udział w pracach Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk. Na emeryturę przeszedł w roku 1971.

Był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (1971)[3], Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1972)[4]. W 1982 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej[5]. Laureat Nagrody Państwowej II stopnia w dziedzinie nauki (1955), Nagrody Naukowej m. Łodzi (1963)[6] oraz czterech nagród Ministra Szkolnictwa Wyższego[1].

Ogłosił kilkadziesiąt publikacji (w tym 13 książek), m.in. Transformatory. Podstawy teoretyczne (1935, wiele wznowień, przekład czeski), Maszyny synchroniczne (1951), Transformatory. Budownictwo i projektowanie (1956, wiele wydań).

Zmarł 15 sierpnia 1990 r. w Łodzi[1][7].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Wybitni łódzcy elektrycy[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 1995 r., staraniem dyrekcji Instytutu Maszyn Elektrycznych i Transformatorów, została odsłonięta tablica pamiątkowa z wizerunkiem popiersia prof. Eugeniusza Jezierskiego, która znajduje się w Galerii Zasłużonych Wydziału[1].

W dniu 15 grudnia 2006 r. odbyło się Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału Łódzkiego SEP, podczas którego podjęło uchwałę o ustanowieniu Medalu im. prof. E. Jezierskiego. Medal jest przyznawany za zasługi dla SEP oraz zasługi dla polskiego przemysłu transformatorowego i elektroenergetyki polskiej[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Andrzej Boroń. Wybitni łódzcy elektrycy. „Maszyny Elektryczne - Zeszyty Problemowe”. Nr 4 (112), s. 172–173, 2016. Katowice: Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych KOMEL. ISSN 2084-5618. [dostęp 2024-01-30]. 
  2. ↑ ZPIKE [online], matel.p.lodz.pl [dostęp 2024-01-30].
  3. ↑ Członkowie Honorowi | PTETIS Zarząd główny [online] [dostęp 2024-01-30] (pol.).
  4. ↑ Członkowie honorowi - Organizacja - SEP [online], sep.com.pl [dostęp 2024-01-30].
  5. ↑ Doktoraty honoris causa w PŁ. p.lodz.pl. [dostęp 2011-02-23].
  6. ↑ Profesor Eugeniusz Jezierski [online], Stowarzyszenie Elektryków Polskich Oddział Łódzki [dostęp 2024-01-30] (pol.).
  7. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Jenny-Jeziń » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2024-01-30] (pol.).
  8. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  9. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/176 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  10. ↑ Medal im. prof. E. Jezierskiego [online], Stowarzyszenie Elektryków Polskich Oddział Łódzki [dostęp 2024-01-30] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce?, Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Jezierski&oldid=72718740”