Przejdź do zawartości

Eurokod 7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Eurokod 7 (EC 7, EN 1997): Projektowanie geotechniczne – Norma Europejska, wchodzi w skład Eurokodów, dotyczy projektowania fundamentów i obiektów budowlanych metodą stanów granicznych w zakresie oddziaływań geotechnicznych, tzn. przekazywanych na konstrukcję przez grunt, materiał nasypowy, wodę powierzchniową lub gruntową.

Określa zasady:

  • rozpoznania warunków gruntowo-wodnych, występujących w otoczeniu konstrukcji obiektu,
  • ustalenia oddziaływań na konstrukcję, wynikających z warunków podłoża (np. parcie gruntu),
  • projektowania konstrukcji z uwagi na te oddziaływania.

Uzależnia zakres i sposób postępowania podczas projektowania i wykonania obiektów od stopnia trudności zadania (tj. kategorii geotechnicznej obiektu)[1].
Bezwzględnie stosowana łącznie z EN 1990 i EN 1991[2].

Pakiet Eurokod 7[3][edytuj | edytuj kod]

EN 1997-1 Część 1 Zasady ogólne
EN 1997-2 Część 2 Rozpoznawanie i badanie podłoża gruntowego

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych (Dz.U. z 2012 r. poz. 463)
  2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225) - Załącznik 1
  3. Eurokody. Polski Komitet Normalizacyjny. [dostęp 2014-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-05)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • PN-EN 1997-1
  • Projektowanie geotechniczne według Eurokodu 7. Warszawa: ITB, 2011. ISBN 978-83-249-4831-4.