Ewa Bębenek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Beata Bębenek
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk medycznych
Alma Mater

Uniwersytet Śląski w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Doktorat

21 lipca 2005 – farmacja
Wydział Nauk Farmaceutycznych w Sosnowcu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego[1]

Habilitacja

30 września 2019 – farmacja
Wydział Nauk Farmaceutycznych w Sosnowcu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego[1]

Uczelnia

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Okres zatrudn.

od 1996

Ewa Beata Bębenek – polska farmaceutka, doktor habilitowany nauk medycznych, profesor w Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach[2], specjalistka od chemii organicznej[1].

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

W 1996 roku ukończyła studia magisterskie na kierunku chemia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego. W 2005 roku ukończyła studia doktoranckie na Wydziale Nauk Farmaceutycznych Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Sosnowcu, zakończone uzyskaniem stopnia doktora nauk farmaceutycznych w zakresie farmacji na podstawie rozprawy pt. Synteza 3-tio-4(1H)-chinolinonów i ich pochodnych zawierających farmakoforową grupę 1-(3-podstawioną 2-oksypropylową)[3][1], której promotorem był Andrzej Maślankiewicz[4].

W 2019 roku uzyskała na Wydziale Nauk Farmaceutycznych Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Sosnowcu stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w dyscyplinie farmacji na podstawie pracy pt. Nowe pochodne betuliny – synteza i profil aktywności biologicznej[3][1].

W 1996 roku została zatrudniona w Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Dr hab. Ewa Beata Bębenek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-05-02].
  2. dr hab. n. farm. Ewa Bębenek [online], Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach [dostęp 2024-05-09].
  3. a b c Dr hab. Ewa Beata Bębenek, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-05-02].
  4. Synteza 3-tio-4(1H)-chinolinonów i ich pochodnych zawierających farmakoforową grupę 1-(3-podstawioną 2-oksypropylową) w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2024-05-14].