Ewa Jabłońska-Deptuła

Ewa Jabłońska-Deptuła
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1931 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 listopada 2008 ; Lublin
	profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: historia XIX i XX w
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1962 ; Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	1981
Profesura	1992
Uczelnia	Katolicki Uniwersytet Lubelski
	Odznaczenia
	;

Ewa Jabłońska-Deptuła (ur. 3 lutego 1931 w Warszawie, zm. 8 listopada 2008 w Lublinie) – polska historyk XIX i XX wieku, działaczka opozycji w okresie PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka historii na Uniwersytecie Warszawskim (1957). W 1962 roku doktorat na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1957 była związana z Wydziałem Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, tam habilitacja w 1978 (uznana przez władze państwowe 1981), w 1991 profesor nadzwyczajna, 1992 profesor zwyczajna. Od 1992 roku kierownik Katedry Historii Kultury Polskiej KUL. Od końca lat 70. wykładowca w Towarzystwie Kursów Naukowych. We wrześniu 1980 roku pośredniczyła w przekazaniu tysiąca dolarów od belgijskiej Polonii na fundusz powstającego Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego „Solidarność” Regionu Środkowowschodniego. W październiku 1980 była współzałożycielką oraz jednocześnie przewodniczącą „Solidarności” na KUL. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczyła w strajku okupacyjnym w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie. Organizowała też pomoc dla rodzin osób represjonowanych. W okresie 11 maja-22 lipca 1982 roku internowana i osadzona w Gołdapi.

Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1974) oraz odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (2001).

Jest pochowana na cmentarzu przy Zakładzie dla Ociemniałych w Laskach.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

(współautor: Janina Gawrysiakowa), Materiały do zaangażowania patriotycznego zakonów męskich w Królestwie Polskim w latach 1861-1864, Lublin 1976.
Przystosowanie i opór. Zakony męskie w Królestwie Kongresowym, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX 1983.
Współczesne zagrożenia rodziny, Lublin 1984.
Kościół, religia, patriotyzm. Polska 1764-1864, Warszawa: Wydawnictwo Nasze Dziedzictwo 1985.
Trwanie i budowa. Honorat Koźmiński, Warszawa 1986.
Niepokalanki w polskim trwaniu. (Dzieje Zgromadzenia do momentu śmierci Matki Marceliny Darowskiej), Niepokalanów: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów 1993.
Marcelina Darowska – niepokalanka (życiorys bł. Matki Marceliny), Lublin: Wydawnictwo El-Pres 1996.
Matka Elżbieta Czacka i dzieła Lasek, Lublin 2002.
Warto było (wspomnienia), Lublin 2006.
Epilog Pniewa( wspomnienia), Lublin 2009.
Siostra Ewa Noiszewska, niepokalanka 1885–1942, wyd. 2, przejrzane i poprawione, Szymanów: [Siostry Niepokalanego Poczęcia NMP]; Warszawa: Wydawnictwo Sióstr Loretanek 2019.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była żoną historyka Czesława Deptuły.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Księga pamiątkowa w 75-lecie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wkład w kulturę polską w latach 1968-1993, red. M. Rusecki, Lublin 1994.
Scientia et Fidelitate. Księga Pamiątkowa Ewy i Czesława Deptułów, Profesorów KUL, red. Tomasz Panfil, Lublin 2013.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]