Ewangeliarz Barberini
Ewangeliarz Barberini – datowany na koniec VIII wieku[1] rękopiśmienny ewangeliarz insularny, znajdujący się obecnie w zbiorach Biblioteki Watykańskiej (sygnatura Barberini lat. 570)[2].
Księgę zdobią portrety ewangelistów, tablice z Kanonami Euzebiusza oraz kunsztowne incipity w stylu italo-bizantyjskim[1]. Pochodzenie manuskryptu nie jest znane, w tekście wyróżniono rękę czterech różnych skrybów, z których dwóch pochodziło z Nortumbrii, zaś jeden z Mercji[1][2]. Warstwa ikonograficzna księgi zdradza wpływ umbryjskiej szkoły iluminatorskiej[1][2]. Na podstawie pojawiających się w kolofonie słów ora pro uuigbaldo próbowano powiązać manuskrypt z biskupem Hygbaldem z Lindisfarne, jednak nie wszyscy badacze zaakceptowali tę tezę[1].
Nazwa księgi pochodzi od założonej przez kardynała Francesco Barberiniego (1597-1679) biblioteki, w której pierwotnie się znajdowała. W 1902 roku stała się własnością Biblioteki Watykańskiej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f The Blackwell Encyclopaedia of Anglo-Saxon England. edited by Michael Lapidge. Oxford: Blackwell Publishers, 2001, s. 53. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ a b c Anglo-Saxon England. edited by Malcolm Godden and Simon Keynes. Warszawa: Cambridge University Press, 2006, s. 37. ISBN 978-0521-8834429.