Fanellis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fanellis (Fanelli) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Tarcza dzielona w pas, pole górne w słup, gdzie w polu prawym, czerwonym orzeł srebrny o orężu i koronie złotej.

W polu lewym, srebrnym, wąż zielony[1], zwinięty w ósemkę, pożerający dziecię barwy cielistej.

W polu dolnym, wypełnionym futrem gronostajowym, gwiazda złota nad którą dwie rzeki błękitne jedna nad drugą.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany 20 maja 1545 Zygmuntowi de Fanellis – kuchmistrzowi królewskiemu, oraz Piotrowi de Fanellis z Bari. Herb powstał przez udostojnienie herbu rodowego herbem Polski i królowej Bony[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Fanellis – Fanelli, Fanuel.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szymański podaje węża błękitnego, w koronie złotej – identycznie jak w herbie Sforzów
  2. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 69. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]