Feldbahnmuseum Herrenleite

Feldbahnmuseum Herrenleite
	; Tabor i zabudowania muzeum
Państwo	Niemcy
Miejscowość	Herrenleite
Adres	Herrenleite 10, 01829 Stadt Wehlen
Data założenia	2003
Zakres zbiorów	kolejnictwo, tabor
	Położenie na mapie Niemiec Feldbahnmuseum Herrenleite
	50°58′26,3539″N 13°59′33,7402″E/50,973987 13,992706
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Feldbahnmuseum Herrenleite – muzeum kolejnictwa zlokalizowane w Herrenleite w Saksonii (Niemcy).

Obiekty muzeum[edytuj | edytuj kod]

Głównym budynkiem otwartego w 2003 muzeum jest sala ekspozycyjna o powierzchni 300 m². Obiekt ten powstał z półotwartej hali parkingowej dla ciężarówek wybudowanej w 1989 roku przez siły zbrojne Niemieckiej Republiki Demokratycznej (właściciela miejscowych zakładów i kamieniołomu). Prezentowana jest tam wystawa lekkiego taboru wąskotorowego. Na tablicach informacyjnych przedstawiono m.in. rozwój kolei polowych z terenu Saksonii. Udostępniana do zwiedzania jest także lokomotywownia, zbudowana pod koniec lat 20. XX wieku w pobliżu Demitz-Thumitz do 2006. Mieściła ona dawniej lokomotywy elektryczne z kopalni granitu i dlatego ma charakterystyczną konstrukcję, przystosowaną do podwieszenia sieci trakcyjnej^[1]. Obszar ekspozycji (teren dawnego kamieniołomu) ma powierzchnię około dziewięciu hektarów. Ponadto do muzeum należy dawna bocznica kolejowa o długości ok. 2,5 km. Obszar placówki podzielony jest na kilka poziomów, na których w przeszłości funkcjonowały różne zakłady olejarni mineralnej. Na miejscu znajduje się 25 budynków z różnych epok, od okresu międzywojennego do lat 80. XX wieku^[1].

Kolej muzealna[edytuj | edytuj kod]

Kolej muzealna ma rozstaw szyn 600 mm i łączy poszczególne powierzchnie wystawiennicze oraz budynek lokomotywowni i warsztat. W sumie w eksploatacji pozostaje ponad 1000 metrów torowisk. Muzeum dysponuje także lokomotywą o rozstawie 900 mm, dla której jeden z torów przed salą muzealną zbudowano jako trójszynowy (600/900 mm). Kolejny tor trójszynowy (600/500 mm), znajduje się przed warsztatem jako pierwsza część oddzielnego systemu o rozstawie 500 mm. Na najniższym poziomie kamieniołomu znajduje się układ torowisk normalnotorowych z kilkoma zwrotnicami, parowozownią i rampą ładunkową. Były one częścią linii biegnącej ze stacji Pirna-Copitz do kamieniołomów i obiektów przemysłowych, otwartej w 1907^[1].