Felicja Nossig

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Felicja Nossig
Data i miejsce urodzenia

1855
Lwów

Data i miejsce śmierci

wrzesień 1939
Warszawa

Zawód, zajęcie

socjolog, publicystka, feministka, tłumaczka

Narodowość

polska

Rodzice

Ignacy Nossig

Małżeństwo

Izydor Próchnik

Partner

Ignacy Daszyński

Dzieci

Adam Próchnik

Felicja Nossig (ur. 1855 we Lwowie, zm. we wrześniu 1939 w Warszawie) – polska socjolog, publicystka, feministka i tłumaczka związana z ruchem socjaldemokratycznym.

Działalność społeczno-polityczna[edytuj | edytuj kod]

W 1873 roku ukończyła żeńskie seminarium nauczycielskie. Od 1889 roku sprawowała funkcję sekretarki lwowskiego towarzystwa samokształceniowego, „Czytelni Naukowej”, której wiceprezesem był Ignacy Daszyński. Karierę publicystki rozpoczęła w 1891 roku. Publikowała w „Die Neue Zeitung” (od 1898), „Ateneum”, „Bluszczu”, „Gazecie wieczornej” (od 1910), „Głosie”, Głosie Kobiet (dodatku do „Kuriera Lwowskiego”), „Krytyce”, „Nowym Słowie” i „Robotniku[1]. W 1892 roku zorganizowała we Lwowie ogólnogalicyjski zjazd kobiet pracujących. Uczestniczyło w nim 200 kobiet reprezentujących różne narody, klasy i zawody. Samotnie wychowując syna, zarabiała jako tłumaczka z języków ukraińskiego i rosyjskiego na niemiecki, m.in. w 1893 roku przetłumaczyła powieść Iwana Franki „Dla ogniska domowego”[1]. W 1894 roku wyjechała do Berna w Szwajcarii, gdzie doktoryzowała się z socjologii. Około 1900 roku przeniosła się do Paryża. Tam w ramach wydawnictwa berneńskich studiów filozoficznych wydano jej pracę doktorską z zakresu metodologii socjologii. W 1902 roku powróciła do Lwowa, aby zapewnić synowi naukę w polskim gimnazjum[1]. Była uczestniczką zjazdu kobiet polskich w 1905 roku. Wielokrotnie bywała prelegentką na konferencjach poświęconych kwestii równouprawnienia kobiet. Uważała, że ruch kobiecy powinien być zintegrowany z socjaldemokratycznym[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1880 roku zawarła związek małżeński z Izydorem Próchnikiem. Małżeństwo rozpadło się po kilku latach, ale formalnie rozwód został orzeczony w 1894 roku. W 1892 roku urodziła syna Adama. W międzywojniu powszechnie mówiło się, że jego ojcem był Ignacy Daszyński, jednak nigdy nie zostało to oficjalnie potwierdzone[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Stanisław Sławomir (1949-) Nicieja, Stanisław Sławomir (1949-) Nicieja, Dzieje Najnowsze : [kwartalnik poświęcony historii XX wieku] R. 15 z. 1-2 (1983), Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 67, 68 [dostęp 2015-12-27].
  2. Aneta Górnicka-Boratyńska: Chcemy całego życia. Warszawa: Fundacja Res Publica, 1999, s. 128-147. ISBN 83-910975-2-8.
  3. Zur sociologischen Methodenlehre mit besonderer Rücksicht auf Herbert Spencer in SearchWorks [online], searchworks.stanford.edu [dostęp 2015-12-27].
  4. Felicja Nossig, Emancypacya kobiet, Kraków: Admin. "Prawo Ludu" i "Naprzod", [1903].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]