Feliks Dunin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Dunin
Data i miejsce urodzenia

1800
Wywóz

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1886
Lublin

Miejsce spoczynku

Lublin

Zawód, zajęcie

Inżynier

Małżeństwo

Hortensja Żmichowska

Dzieci

Henryk

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie)

Feliks Dunin (ur. 1800 w Wywozie, zm. 10 listopada 1886 w Lublinie) – oficer wojsk Królestwa Polskiego, uczestnik powstania listopadowego, inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1800 w Wywozie w rodzinie Mikołaja. W 1818 wstąpił do Szkoły Aplikacyjnej i w 1822 został podporucznikiem w korpusie inżynierów. W 1829 brał udział w wojnie z Turcją.

Brał udział w powstaniu listopadowym i został awansowany do stopnia kapitana. Po upadku powstania pracował jako inżynier w Rawie, a następnie brał udział w demarkacji granicy między Królestwem a Śląskiem. Odznaczony orderem św. Włodzimierza 4 klasy oraz orderem św. Anny 2 klasy.

W 1843 został zatrudniony jako inżynier guberni podlaskiej, w 1847 guberni lubelskiej i w 1860 guberni warszawskiej. W 1869 dostał znak honorowy za 25 lat nieskazitelnej służby oficerskiej.

Żonaty z Hortensją Żmichowską, siostrą Narcyzy, miał jednego syna Henryka. Zmarł w Lublinie 10 listopada 1886 i tam został pochowany.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]