Feliks Skubiszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Skubiszewski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1895
Czemierniki

Data i miejsce śmierci

17 maja 1981
Lublin

Profesor nauk medycznych
Alma Mater

Wydział Lekarski Uniwersytetu Moskiewskiego

Doktorat

1924
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1931
Uniwersytet Poznański

Profesura

1948

Doktor honoris causa
Akademia Medyczna w Lublinie – 1975
Nauczyciel akademicki
Prorektor
Uczelnia

UMCS

Okres spraw.

1947–1948

Rektor
Uczelnia

Akademia Medyczna w Lublinie

Okres spraw.

1950–1954

Następca

Józef Tynecki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Feliks Skubiszewski (ur. 15 maja 1895 w Czemiernikach, zm. 17 maja 1981 w Lublinie) – polski chirurg, pierwszy rektor i patron Akademii Medycznej w Lublinie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Świadectwo dojrzałości uzyskał w czerwcu 1914 w Lublinie, po czym rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1919 uzyskał dyplom lekarski, który nostryfikował na Uniwersytecie Warszawskim. W 1920 rozpoczął pracę zawodową I Klinice Chirurgii Operacyjnej Uniwersytetu Warszawskiego, kierowanej przez Leona Kryńskiego. W 1920 został młodszym ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Czerwonego Krzyża nr 3 w Warszawie oraz lekarzem w Stacji Opieki Społecznej oraz żłobku dla dzieci. W 1921 był demonstratorem w Katedrze Anatomii Topograficznej i Chirurgii Operacyjnej – pracownikiem Katedry Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1922 starszym asystent w Katedrze Anatomii Opisowej Państwowego Instytutu Dentystycznego w Warszawie, a 1921–1924 starszym asystentem Kliniki Chorób Nerwowych Uniwersytetu Warszawskiego. 18 października 1924 otrzymał dyplom doktorski roku z rąk rektora Uniwersytetu Warszawskiego Franciszka Krzyształowicza. W 1925 otrzymał propozycję pracy od Antoniego Jurasza. Przeniósł się do Poznania i rozpoczął pracę, jako starszy asystent, w tamtejszej Klinice Chirurgii Uniwersytetu Poznańskiego. 7 lipca 1931 otrzymał habilitację, został docentem chirurgii Wydziału Lekarskiego. W 1939 został wysiedlony z Poznania i do końca 1939 pracował w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. Następne lata wojny przepracował w puławskim szpitalu jako chirurg. 1 listopada 1944 został mianowany profesorem nadzwyczajnym Katedry Chirurgii Wydziału Lekarskiego. Między 1944 a 1945 był chirurgiem Departamentu Służby Zdrowia jako główny chirurg w 64 Szpitalu Ewakuacyjnym oraz kierownik Oddziału Chirurgicznego Szpitala Okręgowego nr 2 w Lublinie. 23 października 1944 powołano do życia UMCS, a w jego ramach II Klinikę Chirurgiczną, której został kierownikiem. W latach 1945–1946 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UMCS. W latach 1947–1948 był prorektorem UMCS. 24 sierpnia 1948 został mianowany profesorem zwyczajnym. 30 września 1965 przeszedł na emeryturę[1].

Odznaczony był Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi[1].

Feliks Skubiszewski był synem Marcina i Józefy (z domu Kozak), miał dwie siostry – Janinę i Cecylię – oraz brata Ludwika. Pochowany w Czemiernikach[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Robert Mazurek, Prof. dr med. Feliks Skubiszewski (1895–1981) [online], kochamradzyn.pl, 19 stycznia 2020 [dostęp 2021-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-16].