Fenomen Bancauda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fenomen Bancauda, zjawisko Bancauda (ang. Bancaud phenomenon) – patologiczny objaw, polegający na jednostronnym braku stłumienia częstotliwości tylnego rytmu dominującego (PDR – posterior dominant rhythm) tzw. reakcji zatrzymania, w zapisie EEG podczas zamykania oczu przez chorego[1]. Po zamknięciu oczu obserwuje się przejściowy (0,5–2 s) wzrost częstotliwości i amplitudy fal alfa (ang. squeak effect), rzadko mogą wystąpić uogólnione wyładowania zespołów iglica/wieloiglica – fala wolna lub fale ostre w okolicach potylicznych (ang. eye closure sensitivity)[2]. Występuje u pacjentów z uszkodzeniem mózgu po stronie, gdzie wystąpił brak reakcji np. po przebytym udarze mózgu (wczesny objaw)[1], przy występowaniu guza mózgu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Lara V Marcuse i inni, Rowan, podstawy EEG z miniatlasem, wyd. Wyd. 2 pol., Wrocław: Edra Urban & Partner, [cop. 2017], str. 172 ISBN 978-83-65835-02-4
  2. Magdalena Bosak, Atlas elektroencefalografii, wyd. I, 2017, s. 28, ISBN 978-83-233-4311-0.
  3. Agnieszka Ciechan, Zastosowanie badań elektroencefalograficznych w diagnostyce chorób układu nerwowego, „Neurokogniwistyka w patologii i zdrowiu”, s. 43–54.