Ferdinand Uilhoorn
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1974 |
|---|---|
| doktor habilitowany nauk technicznych | |
| Specjalność: inżynieria gazownictwa | |
| Alma Mater |
Politechnika w Groningen (Holandia) |
| Doktorat |
2007 – inżynieria środowiska |
| Habilitacja |
2017 – inżynieria środowiska |
| zatrudnienie | |
| Uczelnia |
Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej |
| Okres zatrudn. |
od 2008 |
Ferdinand Evert Uilhoorn (ur. 18 kwietnia 1974 w Delfzijl w Holandii) – holenderski inżynier, doktor habilitowany nauk technicznych. Specjalizuje się w inżynierii gazownictwa[1]. Adiunkt Zakładu Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej[1][2][3].
Życiorys zawodowy[edytuj | edytuj kod]
W rodzinnej Holandii studiował inżynierię mechaniczną na Politechnice w Groningen (1993-1997; dyplom inżyniera) oraz inżynierię systemów na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie (1998-2002; dyplom magistra inżyniera)[4]. Po studiach w Groningen został zatrudniony jako inżynier działu badań i rozwoju w firmie Gastec N.V. (1997-1999)[4]. Następnie pracował w Senter N.V. (2000-2003)[4].
Po przeprowadzeniu się do Polski zaczął przygotowywać pracę doktorską na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej dotyczącą hydratów i ich znaczenia w transporcie gazu ziemnego[4]. Doktorat pt. Modelowanie matematyczne oraz numeryczna symulacja hydratów w sieciach gazowych wysokiego ciśnienia, przygotowany pod kierunkiem prof. Andrzeja Osiadacza, obronił w 2007[1]. W 2008 został na Wydziale Inżynierii Środowiska PW zatrudniony jako asystent, a rok później jako adiunkt[4]. Habilitował się w 2017 na podstawie oceny dorobku naukowego i publikacji pt. Hiperboliczny model przepływu płynu w paradygmacie Bayesa (ang. Hyperbolic model of fluid flow under Bayesian paradigm)[1][5][4].
Swoje prace publikował w takich czasopismach jak m.in. „Nowoczesne Gazownictwo”, „International Journal of Hydrogen Energy” oraz „International Journal of Greenhouse Gas Control”[6][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Dr hab. inż. Ferdinand Evert Uilhoorn, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-04-12].
- ↑ dr hab. inż. Ferdinand Uilhoorn. usosweb.uw.edu.pl. [dostęp 2018-04-10].
- ↑ dr hab. inż. Ferdinand Uilhoorn. bg.pw.edu.pl. [dostęp 2017-06-14].
- ↑ a b c d e f Postępowanie awansowe – FERDINAND EVERT UILHOORN. Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów. [dostęp 2018-04-12].
- ↑ Nadane stopnie doktora habilitowanego. is.pw.edu.pl. [dostęp 2017-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Ferdinand Uilhoorn (publikacje i cytowania). scholar.google.pl. [dostęp 2016-08-11].
- ↑ F. E. Uilhoorn. researchgate.net. [dostęp 2017-06-28]. (ang.).