Filipinomysz długonosa
| Apomys sacobianus[1] | |
| D.H. Johnson, 1962[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj | |
| Gatunek |
filipinomysz długonosa |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Filipinomysz długonosa[4] (Apomys sacobianus) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1962 roku amerykański zoolog David H. Johnson nadając mu nazwę Apomys sacobianus[2]. Holotyp pochodził z obszaru rzeki Sacobia, w Clark Air Base, w prowincji Pampanga, na wyspie Luzon, w Filipinach[5].
Apomys sacobianus należy do podrodzaju Megapomys[6]. A. sacobianus może być najbliżej spokrewniony z A. lubangensis[6]. Występuje razem z A zambalensis na zboczach góry Pinatubo i jest częściej łapany[6]. Opublikowane informacje o A. sacobianus z prowincji Isabela, Mountain Province i Zambales na Luzonie zostały zakwestionowane i nie są już zaliczane do tego gatunku[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- sacobianus: rzeka Sacobia, Luzon, Filipiny[2].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz długonosa znany jest tylko z podgórza i niższych wysokości góry Pinatubo, w górach Zambales, w zachodniej części Luzonu, na Filipinach; może być bardziej rozpowszechniony w górach Zambales, które są słabo zbadane pod kątem małych ssaków[6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 135–158 mm, długość ogona 115–159 mm, długość ucha 21–25 mm, długość tylnej stopy 34–40 mm; masa ciała 71–105 g[8]. Gryzoń ten jest morfologicznie podobny do filipinomyszy reliktowej (A. abrae) z północy wyspy Luzon. Ma trochę większe rozmiary ciała i bardziej szare futro[5]. Gatunek jest słabo znany, jedynie holotyp jest pewnym okazem; inne doniesienia mogą dotyczyć pokrewnych gatunków z grupy A. abrae[3].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Holotyp został znaleziony w nizinnym lesie wtórnym[3]
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Ograniczony stan wiedzy o gatunku utrudnia przyznanie mu statusu zagrożenia, ale w 2016 Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała go za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla tego gatunku ani liczebność populacji. Miejsce typowe zostało dotknięte skutkami wybuchu wulkanu Pinatubo[3].
Badania prowadzone od 2011 roku wykazały, że mimo drastycznego przekształcenia środowiska przez erupcję Pinatubo gatunek ten przetrwał i jest liczny[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Apomys sacobianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c D.H. Johnson. Two new murine rodents. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 75, s. 318, 1962. (ang.).
- ↑ a b c d R. Kennerley, Apomys sacobianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys sacobianus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-24].
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 669–670. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Field Museum: Rediscovery of the 'extinct' Pinatubo volcano mouse. Phys.org, 2021-01-23. [dostęp 2021-01-23].