Finał K-1 World Grand Prix 2002

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Finał K-1 World GP 2002
Organizator

Kazuyoshi Ishii

Data

7 grudnia 2002

Miejscowość

Tokio

Arena

Tokyo Dome

Liczba widzów

74 500

Finał K-1 World Grand Prix 2002 – dziesiąty turniej finałowy cyklu K-1 World GP. Jego zwycięzcą i mistrzem K-1 WGP został Holender Ernesto Hoost.

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Sześciu uczestników turnieju finałowego zostało wyłonionych 5 października 2002 roku na gali eliminacyjnej K-1 World Grand Prix 2002 Final Elimination. Stawkę uzupełnili Musashi (zwycięzca GP Japonii) oraz Ernesto Hoost (w zastępstwie kontuzjowanego Semmy’ego Schilta).

Uczestnik Wiek Występ w Finałach
Holandia Peter Aerts 32 10.
Nowa Zelandia Mark Hunt 28 2.
Francja Jérôme Le Banner 29 5.
Niemcy Stefan Leko 28 3.
Holandia Ernesto Hoost 37 10.
Japonia Musashi 30 4.
Stany Zjednoczone Bob Sapp 28 debiut
Nowa Zelandia Ray Sefo 31 4.

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

  Ćwierćfinały Półfinały Finał
                           
  Nowa Zelandia  Ray Sefo Dec  
Holandia  Peter Aerts  
  Nowa Zelandia  Ray Sefo  
  Holandia  Ernesto Hoost KO  
Stany Zjednoczone  Bob Sapp TKO
kont.
  Holandia  Ernesto Hoost  
    Holandia  Ernesto Hoost KO
  Francja  Jérôme Le Banner
  Niemcy  Stefan Leko  
Nowa Zelandia  Mark Hunt KO  
  Nowa Zelandia  Mark Hunt
  Francja  Jérôme Le Banner Dec  
Francja  Jérôme Le Banner TKO
  Japonia  Musashi  

Legenda: Dec – decyzja sędziów, KO – nokaut, TKO – techniczny nokaut, kont. – kontuzja

Walka rezerwowa: (3x3 min Ext.1R):

Walki ćwierćfinałowe: (3x3 min Ext.1R):

Walki półfinałowe: (3x3 min Ext.1R):

Walka finałowa (3x3 min Ext.2R):

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  • Bob Sapp nie przystąpił do półfinału z powodu kontuzji ręki. Zgodnie z regulaminem zastąpił go Ernesto Hoost.
  • Ernesto Hoost zdobył swój czwarty tytuł mistrza K-1 World GP (poprzednio w 1997, 1999 i 2000 roku). Do dziś pozostaje rekordzistą pod względem zwycięstw w finałach K-1.
  • Ernesto Hoost po raz piąty wystąpił w finale K-1 WGP (rekord).
  • Galę obejrzało na żywo w Tokyo Dome rekordowe 74 500 widzów.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalne wyniki