Florian Smykal

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Florian Józef Smykal
Krakus
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1886
Podgórze

Data śmierci

22 marca 1963

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Piechoty
13 Pułk Piechoty
Departament Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych

Stanowiska

szef sztabu dywizji
dowódca pułku piechoty
zastępca szefa biura
zastępca szefa departamentu
szef departamentu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Późniejsza praca

nauczyciel

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Florian Józef Smykal (ur. 25 listopada 1886 w Podgórzu, zm. 22 marca 1963[1]) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, zastępca komendanta Okręgu Kraków ZWZ-AK, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 listopada 1886 w Podgórzu-Krakowie, w rodzinie Floriana[2] i Weroniki z Anjewskich. Ukończył gimnazjum państwowe w Podgórzu[3], następnie Wydział Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1911–1914 był nauczycielem gimnazjum realnego w Borszczowie. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. 1 lipca 1915 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy (niem. Leutnant), a 1 sierpnia 1917 roku porucznikiem rezerwy (niem. Oberleutnant). Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Krajowych Nr III, który w 1917 roku został przemianowany na Pułk Strzelców Cesarskich Nr III[4][5].

Od 24 sierpnia do 16 października 1919 roku jako kapitan oraz od 8 sierpnia 1920 roku do 16 maja 1921 roku był dowódcą 4 pułku piechoty Legionów[6]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[7].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 211. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 4 pułk piechoty Legionów[8]. W 1923 roku był zastępcą szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu, pozostając oficerem nadetatowym 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu[9]. Z dniem 2 listopada 1923 roku został przydzielony do 9 pułku piechoty Legionów z jednoczesnym odkomenderowaniem do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza jednorocznego kursu doszkolenia. Z dniem 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu na stanowisko szefa sztabu. 21 sierpnia 1926 roku otrzymał przeniesienie do 13 pułku piechoty w Pułtusku na stanowisko dowódcy pułku[10]. Dowództwo pułku objął 17 września 1926 roku, a zdał 8 listopada 1929 roku[11]. 16 marca 1927 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W listopadzie 1929 roku został przeniesiony do Biura Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy szefa[13]. 31 lipca 1931 roku Biuro zostało przemianowane na Departament Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych bez zmiany kompetencji. W nowej organizacji został zastępcą pułkownika Michała Zabdyra, szefa departamentu[14]. 4 lipca 1935 roku został mianowany na stanowisko szefa Departamentu Ministerstwa Spraw Wojskowych[15]. 24 października 1938 roku na stanowisku szefa departamentu zastąpił go pułkownik dyplomowany Ludwik Lichtarowicz. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku[16].

W czasie II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Od kwietnia do lipca 1943 był zastępcą komendanta Okręgu Kraków AK[17]. Działał pod pseudonimem Florian, Krakus. Aresztowany 27 lipca 1943 prawdopodobnie na skutek donosu[18]. Po zakończeniu wojny objął stanowisko dyrektora Collegium Marianum w Pelplinie. Uczył języka polskiego i łaciny. Jego żona pracowała jako sekretarka w szkole[19]. Po upaństwowieniu szkoły i przekształceniu w Liceum Ogólnokształcące pozostał w niej nauczycielem do 1954[20] Po wyjeździe z Pelplina był pracownikiem naukowym biblioteki PAN w Gdańsku.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ data śmierci
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne Kartoteka personalno-odznaczeniowa: płk dypl. Florian Smykal [dostęp: 2021-10-14].
  3. ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 282. [dostęp 2021-10-14].
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 57.
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 95, 397.
  6. ↑ Piętnastolecie 4.P.P.Legionów 24.VI.1915–24.VI.1930 wyd. Kielce 1930 s. 11.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 593.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 109, 149, 398.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269.
  11. ↑ Tadeusz Kowalski, Janusz Szczepański, Dzieje 13 pułku piechoty, Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku, Warszawa-Pułtusk 1996, ISBN 83-906458-1-5.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 91.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 16, 441.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  16. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 68.
  17. ↑ Okręg Kraków ZWZ-AK
  18. ↑ informacja o aresztowaniu - pomyłka w nazwisku
  19. ↑ „Collegium Marianum 1836–2011. Na 175. rocznicę” Pelplin, Wydawnictwo Bernardinum, 2010.
  20. ↑ lista nauczycieli poz. 135
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  22. ↑ M.P. 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  23. ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  24. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Florian_Smykal&oldid=72896098”