Franciszek Błasiak
| |
 sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 stycznia 1916 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Franciszek Błasiak (Błasik[1]) (ur. 31 grudnia 1884 w Czańcu, zm. 20 stycznia 1916 nad Styrem) – podoficer Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Franciszek Błasiak[2] (Błasik[1]) urodził się w rodzinie Stanisława i Katarzyny z Kozłów.
Absolwent gimnazjum, działał w skautingu. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 12 kompanii 3 pułku piechoty. Awansując na sierżanta, wyznaczony został na stanowisko dowódcy plutonu[1]. W grudniu 1914, w czasie ataku na Maksymiec, osłaniając odwrót III baonu, z własnej inicjatywy przeprowadził kontratak i powstrzymał nacierających Rosjan. W styczniu 1915 jako d-ca placówki nad Styrem powstrzymał ataki wroga na redutę Piłsudskiego, ginąc na pozycji[1].
Za bohaterstwo w walce pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
Order odebrała matka z rąk dowódcy DOK nr V w asyście kompanii honorowej i orkiestry 12 pułku piechoty[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Czesław Czajkowski: Zarys historii wojennej 3-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.