Franciszek Kaczkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Kaczkowski
Ilustracja
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1877
Chobułtowa

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1962
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1897–1928

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

9 pułk strzelców konnych

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
Grób Franciszka Kaczkowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Franciszek Kaczkowski (ur. 15 grudnia 1877 w Chobułtowie, zm. 10 listopada 1962 w Warszawie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 grudnia 1877 roku w Chobułtowie, w powiecie włodzimierskim ówczesnej guberni wołyńskiej, był synem lekarza Henryka i Zygmunty z Raciborskich.

W latach 1891–1897 Franciszek Kaczkowski uczęszczał do prywatnego gimnazjum, a następnie zdał egzamin I-kategorii przy Jelizawetgradzkiej Szkoła Kawalerii. W lipcu 1897 roku wstąpił jako szeregowiec do 21 Pułku Dragonów Białoruskich armii carskiej. Od lutego 1905 roku brał udział w walkach na froncie rosyjsko-japońskim otrzymał awans na stopień porucznika. W lipcu 1914 roku dowództwo 6, a następnie 5 szwadronu 7 pułku huzarów i walczył z nim na froncie austriackim. W maju 1915 roku został ranny odłamkiem granatu i trafił do szpitala, w którym przebywał do listopada. W 1915 otrzymał awans na rotmistrza, w 1916 na podpułkownika, a w kolejnym 1917 roku na pułkownika. Z początkiem lutego 1918 roku w związku z demobilizacją został zwolniony z wojska. Z dniem 9 marca 1919 roku został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Warszawie na stanowisko komendanta[1]. 5 czerwca 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika[2]. 20 grudnia 1919 został inspekcyjnym oficerem sztabowym jazdy DOG Grodno[3]. Od października 1920 roku do czerwca 1921 roku dowodził Grodzieńskim pułkiem ułanów[4].

25 listopada 1921 roku został mianowany dowódcą 9 pułku strzelców konnych, który stacjonował we Włodawie, a od maja 1924 roku w Grajewie, Osowcu i Białymstoku[5][6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[7]. Pełnił także obowiązki dowódcy XI Brygady Kawalerii w Augustowie. 29 listopada 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[8]. Z dniem 31 stycznia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[9]. Na emeryturze mieszkał w Grajewie[10]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].

Po przejściu w stan spoczynku przeniósł się do Warszawy, nie brał udziału w II wojnie światowej. Po wojnie pracował jako emeryt najpierw w Bibliotece Sejmowej, a następnie jako starszy rejestrator w Kasie Cywilnej Prezydenta RP. Z pracy został zwolniony dopiero z końcem czerwca 1958 roku.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2286.
  2. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 67 z 17 czerwca 1919 roku, poz. 2142.
  3. ↑ „Dziennik Rozkazów Wojskowych” (99), Warszawa: MSWojsk., 1919, s. 2880.
  4. ↑ Franciszek Wiktor Karassek: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920. 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, s. 34.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 670, 675.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577, 597.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 153, tu jako datę urodzenia podano 2 grudnia 1877 roku.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 346.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 3.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 884, tu jako datę urodzenia podano 15 grudnia 1877 roku.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 846, tu jako datę urodzenia podano 3 grudnia 1877 roku.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926, s. 70.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Kaczkowski&oldid=72776284”