Franciszek Kwieciński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Kwieciński
Data i miejsce urodzenia

13 września 1884
Głuszyn

Data i miejsce śmierci

28 maja 1942
Magdalenka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami
Grób polityka Franciszka Kwiecińskiego (1884-1942) w alei zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Franciszek Kwieciński pseud. Karwat, Frankowski (ur. 13 września 1884 w Głuszynie koło Nieszawy, zm. 28 maja 1942 w Magdalence koło Raszyna) – polski działacz polityczny i publicysta, jeden z liderów konspiracyjnego Stronnictwa Pracy (SP).

Jeden z liderów Narodowej Partii Robotniczej (NPR) i współzałożycieli Stronnictwa Pracy w 20-leciu międzywojennym. Redaktor Nowej Prawdy.

W czasie II wojny światowej przedstawiciel Stronnictwa Pracy w Głównym Politycznym Komitecie Porozumiewawczym przy ZWZ. Aresztowany i rozstrzelany przez Niemców w Magdalence pod Raszynem. Jego nagrobek znajduje się w alei zasłużonych cmentarza Powązkowskiego w Warszawie (grób 24)[1].

12 sierpnia 1954 odznaczony pośmiertnie Krzyżem Niepodległości Polski Podziemnej z Mieczami przez Prezydenta RP na Wychodźstwie Augusta Zaleskiego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK KWIECIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10].
  2. Zbigniew Puchalski, Tadeusz Wawrzyński, Krzyż i Medal Niepodległości, Warszawa: Bellona, 1994, s. 63-64, ISBN 83-11-08344-4, OCLC 830099329.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]