Franciszek Mleczko (socjolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Mleczko
Pełne imię i nazwisko

Franciszek Wiktor Mleczko

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1931
Łysa Góra

Data śmierci

6 grudnia 2022

Zawód, zajęcie

socjolog, nauczyciel akademicki, urzędnik państwowy

Alma Mater

Państwowy Instytut Pedagogiczny w Moskwie

Stanowisko

podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów (1993–1995)

Partia

PZPR

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Franciszek Wiktor Mleczko (ur. 6 listopada 1931 w Łysej Górze[1], zm. 6 grudnia 2022[2]) – polski socjolog, nauczyciel akademicki i urzędnik państwowy, profesor nauk humanistycznych, w latach 1993–1995 podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1954 został absolwentem pedagogiki i psychologii oraz literatury dziecięcej w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Moskwie. W latach 1959–1963 odbywał studia doktoranckie z socjologii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, kształcił się też na półtorarocznym kursie na Sorbonie. W 1964 obronił doktorat, a w 1971 habilitację z nauk humanistycznych w zakresie socjologii wsi. W 1980 został profesorem nadzwyczajnym, zaś 1 października 1992 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Specjalizował się w zakresie socjologii kultury, wsi i rolnictwa. Autor około 165 prac naukowych, wypromował ponad 500 magistrów i 18 doktorów[1].

Od 1968 do 2002 był wykładowcą Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, później także m.in. Akademii Nauk Społecznych. Został dziekanem Wydziału Socjologii i Pedagogiki Wyższej Szkoły Informatyki i Ekonomii TWP w Olsztynie. Opublikował różne książki socjologiczne, m.in. Z badań nad aktywnością zawodową i społeczną chłopów (1964), Spółdzielczość w społeczności wiejskiej: studium socjologiczne na przykładzie wsi Łysa Góra, pow. brzeski (1971), Oszczędność i rozrzutność w kulturach rolniczych (1976) oraz Drapieżna demokracja. Rodzina, biurokraci i gangsterzy (2002)[1][3].

W latach 1976–1982 członek zespołu ekspertów UNESCO ds. kultury Europy Środkowej i Wschodniej. W latach 1974–1978 wicedyrektor Instytutu Kultury w Ministerstwie Kultury. Do rozwiązania należał do PZPR, później związał się ze środowiskiem Polskiego Stronnictwa Ludowego[4]. Od 3 listopada 1993 do 6 marca 1995 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów[5], a także szefa zespołu doradców premiera Waldemara Pawlaka. Później został redaktorem w gazecie przeznaczonej dla młodzieży wiejskiej[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1973), wyróżniony też indywidualną i zespołową nagrodą Ministra Edukacji Narodowej (1991 i 1992)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Wykład prof. dr. hab. Franciszka W. Mleczki. Muzeum Niepodległości, 6 listopada 2013. [dostęp 2020-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 sierpnia 2016)].
  2. Franciszek Mleczko, Warszawa, 12.12.2022 - kondolencje [online], wyborcza.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  3. Prof. dr hab. Franciszek Wiktor Mleczko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-01].
  4. Agata Nowakowska, Dominika Wielowieyska: Starzy ludzie Pawlaka. „Gazeta Wyborcza”, 28 stycznia 1994. [dostęp 2020-05-01].
  5. Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-05-01].
  6. Rafał Kalukin: Nie ma mocnych na Pawlaka. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-05-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]