Franciszek Smelkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Jan Smelkowski
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1888
Gniew

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1942
KL Auschwitz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Sosnowiec

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Franciszek Smelkowski jako więzień KL Auschwitz nr 14051

Franciszek Jan Smelkowski (ur. 27 stycznia 1888 w Gniewie, zm. 5 kwietnia 1942 w KL Auschwitz) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Należał do Młodokaszubów z Kociewia. Jako kleryk w latach 1909–1911 współpracował z „Gryfem” pisząc pod pseudonimem Gniewosz[1].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii niemieckiej. Pełnił służbę w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. W czerwcu 1921 był przydzielony z macierzystego pułku do Okręgowej Szkoły Podoficerów Nr 4[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[4][5]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W tym samym roku był przydzielony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W listopadzie 1925 został przesunięty w 36 pp ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko dowódcy I batalionu[8]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie na stanowisko dowódcy I batalionu[9]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[10][11]. 24 grudnia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W styczniu 1930 został przeniesiony do 44 Pułku Piechoty w Równem na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13]. W marcu 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sosnowiec na stanowisko komendanta[14][15]. W 1938 był już w stanie spoczynku[16].

W czasie okupacji niemieckiej został aresztowany i osadzony w zamku w Lublinie. 6 kwietnia 1941 przybył do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie zginął 5 kwietnia następnego roku[17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Korda, Młodokaszubi z Kociewia, „Pomerania” (nr 2), 2012 [dostęp 2021-06-14] (pol.).
  2. Spis oficerów 1921 ↓, s. 123, 876.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 37.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 548.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 230, 404.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 16, 214, 348.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 27 listopada 1925 roku, s. 689.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 247.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 33, 171.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 438.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 8.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 234.
  15. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 523.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 21.
  17. Straty ↓.
  18. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 21 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]