Franciszek Szczygieł

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Szczygieł
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1888
Busk

Data śmierci

10 czerwca 1938

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

urzędnik

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Lwowska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Franciszek Szczygieł (ur. 22 stycznia 1888 w Busku, zm. 10 czerwca 1938) – polski inżynier, urzędnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę powszechną w rodzinnym Busku, następnie szkołę realną we Lwowie. Zdał maturę w 1909. Został absolwentem Wydziału Inżynierii Lądowo-Wodnej Politechniki Lwowskiej w 1914 uzyskując tytuł inżyniera. Został zatrudniony w Wydziale Krajowym przy budowie dróg i mostów. Podczas I wojny światowej 1916 został powołany do c. i k. armii i do 1918 służył w Albanii jako oficer techniczny przy budowie fortyfikacji. U kresu wojny w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa w ramach wojny polsko-ukraińskiej.

W niepodległej II Rzeczypospolitej od 1920 był kierownikiem zarządu krajowego powiatu brzezińskiego, a od 1922 na tym samym stanowisku w Krzemieńcu. Został mianowany radcą budownictwa. Później pracował jako kierownik oddziału drogowego w Wilnie, dyrektor robót publicznych w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi. Później pełnił stanowisko naczelnika Wydziału Komunikacyjno-Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego we Lwowie.

Należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, Związku Inżynierów Budownictwa. Został wybrany członkiem honorowym oddziału łódzkiego Związku Stowarzyszeń Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych R. P.

Zmarł 10 czerwca 1938 śmiercią tragiczną. Został pochowany 13 czerwca 1938 na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Manifestacyjny pogrzeb ś. p. Franciszka Szczygła nacz. Wydz. Urzędu Wojew.. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 133 z 15 czerwca 1938. 
  2. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu ulepszenia arteryj komunikacyjnych, prac techiczno-administracyjnych i na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]