Frankatura prowizoryczna

Frankatura prowizoryczna – frankatura składająca się z obcych znaczków i całostek pocztowych, które zostały dopuszczone do obiegu na danym obszarze. Stosowano ją głównie w okresach przejściowych, np. po wyzwoleniu się kraju z okupacji innych krajów – brak własnych znaczków pocztowych (Polska w 1918) lub innych sytuacji politycznych (np. zachodnia Białoruś i zachodnia Ukraina po 17 IX 1939). W takich okresach dozwolona jest również frankatura mieszana.

Bibliografia

• Tadeusz Hampel (red.): Encyklopedia Filatelistyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 166. ISBN 83-01-11373-1.