Freedom (gra komputerowa)
| Producent | |
|---|---|
| Wydawca |
Coktel Vision |
| Projektant | |
| Artysta |
Philippe Truca |
| Główny programista |
Roland Lacoste |
| Scenarzysta | |
| Kompozytor |
François Peirano |
| Data wydania |
1988 |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Język | |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | |
Freedom: Les Guerriers de l’ombre – gra komputerowa z 1988 roku, wyprodukowana i wydana przez francuską wytwórnię Coktel Vision. Zaprojektowana przez Muriel Tramis według scenariusza Patricka Chamoiseau, jest drugą grą tandemu poświęconą spuściźnie niewolnictwa na Karaibach.
Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]
Freedom jest wielogatunkową grą komputerową, która łączy w sobie elementy mechaniki gier przygodowych, strategicznych i zręcznościowych. Gra symuluje bunt zniewolonych Afrokaraibów, skierowany przeciwko białemu właścicielowi plantacji cukru na Karaibach. Rozgrywka rozpoczyna się od wyboru poziomu trudności oraz jednego z czworga przywódców powstania. Celem gry jest zebranie odpowiedniej liczby powstańców, pokonanie poszczególnych stronników pana kolonialnego oraz przypuszczenie ataku na jego siedzibę[1].
Na początku rozgrywki gracz dysponuje figurką przywódcy rewolty, którą należy sterować po mapie plantacji, widocznej z lotu ptaka. Zebrawszy odpowiednią liczbę powstańców, gracz może przypuścić atak na kolejne budynki okupowane przez stronników właściciela plantacji. Walka ze stronnikami przybiera formę symbolicznego pojedynku, o mechanice typowej dla gatunku „bijatyk”. Pokonani wrogowie mogą zostać pojmani lub zabici, co wpływa na potencjalną eskalację buntu[2]. Zwycięstwo nad panem kolonialnym zależy od spełnienia celów postawionych na początku rozgrywki, na przykład podpalenia co najmniej połowy obiektów należących do wroga lub zwerbowania odpowiedniej liczby zniewolonych Afrokaraibów w celu przypuszczenia szturmu na siedzibę plantacji[3].
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Freedom powstała we francuskim studiu Coktel Vision, jako druga wspólna gra martynikańskiej projektantki Muriel Tramis oraz scenarzysty i pisarza Patricka Chamoiseau, lidera literackiego nurtu créolité. O ile poprzednia gra tandemu, Méwilo, została wydana tylko w dwóch wersjach językowych (francuskiej i niemieckiej), o tyle w przypadku Freedom Coktel Vision dofinansowała produkcję gry w czterech wersjach językowych. Gra została wydana na czterech platformach sprzętowych: Amstradzie CPC, Atari ST, Amidze i MS-DOS[4].
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Freedom została pozytywnie przyjęta we Francji, dosłużywszy się między innymi miana „Małego Wielkiego Człowieka gier komputerowych”, którą to opinię wyraził Éric Cabéria na łamach branżowego pisma „Tilt”[5]. Szybko uległa jednak zapomnieniu, a po jej wydaniu Tramis nawiązała jeszcze raz do niewolnictwa na Karaibach jedynie w grze Lost in Time (1993). Od 2010 roku, kiedy brytyjski historyk Tristan Donovan przypomniał wkład Tramis w książce Replay: The History of Video Games[6], Freedom stopniowo była odkrywana na nowo jako jedna z pierwszych gier postkolonialnych. Eseje dotyczące gry pisano w języku angielskim[7], francuskim[8], polskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jankowski 2018 ↓, s. 480.
- ↑ Jankowski 2018 ↓, s. 481.
- ↑ Jankowski 2018 ↓, s. 482.
- ↑ Sepinwall 2021 ↓, s. 217.
- ↑ Cabéria 1988 ↓.
- ↑ Donovan 2010 ↓, s. 128.
- ↑ Sepinwall 2021 ↓, s. 223.
- ↑ Blanchet 2015 ↓, s. 182.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alexis Blanchet, France, [w:] Mark J.P. Wolf (red.), Video Games Around the World, Cambridge: The MIT Press, 2015, s. 175–192.
- Éric Cabéria, Freedom, „Tilt”, grudzień 1988, s. 130.
- Tristan Donovan, Replay: The History of Video Games, Lewes: Yellow Ant, 2010.
- Filip Jankowski, „Méwilo” i „Freedom” Muriel Tramis jako pierwsze gry postkolonialne, [w:] Ksenia Olkusz, Krzysztof Maj (red.), Ksenologie, Kraków: Ośrodek Badawczy Facta Ficta, 2018, ISBN 978-83-948889-0-9.
- Alyssa Goldstein Sepinwall, Slave Revolt on Screen: The Haitian Revolution in Film and Video Games, University Press of Mississippi, 2021, ISBN 978-1-4968-3310-5, ISBN 978-1-4968-3311-2.