Friedrich Wilhelm Christian Beschorner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Friedrich Wilhelm Christian Beschorner (ur. 23 marca 1806 we Wrocławiu, zm. 20 grudnia 1873 w Owińskach) – niemiecki lekarz psychiatra i botanik amator, tajny radca sanitarny.

Uczęszczał do gimnazjum w rodzinnym mieście, po jego ukończeniu w 1825 studiował medycynę na Uniwersytecie w Bonn i Uniwersytecie Wrocławskim. W 1830 roku po zdaniu egzaminów państwowych i przedstawieniu rozprawy na temat nasieniotoku otrzymał tytuł doktora medycyny[1]. Przez krótki czas, do czerwca 1835, pracował jako sekundariusz w zakładzie psychiatrycznym w Lubiążu (Provinzial-Heil-Anstalt Leubus). W 1843 opublikował pracę na temat kołtuna[2], pierwsze opracowanie epidemiologiczne tej choroby[3]. W 1838 został pierwszym dyrektorem i ordynatorem Zakładu Psychiatrycznego w Owińskach (Provinzial-Irren-Heilanstalt zu Owinsk). Na jego cześć Carl Sigismund Kunth nazwał rodzaj sukulenta z rodziny agawowatych, Beschorneria[4]. Wspomnienie pośmiertne poświęcił mu Weyert[5].

Prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Fridericus Beschorner. De spermatorrhoea. Vratislaviæ, typ. Philippianis 1830
  2. Beschorner F. Der Weichselzopf nach statistischen und physiologischen Beziehungen dargestellt. Breslau: F. Hirt, 1843
  3. H. Förstl, H. Elliger. Dreadlocks and mental disease. An old argument and an early epidemiological study (1843). „Br J Psychiatry”. 166 (6), s. 701-2, Jun 1995. PMID: 7663818. 
  4. Paul Friedrich August Ascherson, Paul Graebner: Synopsis der mitteleuropaïschen flora. W. Engelmann, 1939 s. 424 PDF
  5. Weyert. Nekrolog Beschorner's. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie und psychisch-gerichtliche Medizin 30, s. 730 (1882)