Friedrich Wilhelm Hilse
| Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1820 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 1871 |
| Zawód, zajęcie |
botanik, badacz glonów |
Friedrich Wilhelm Hilse (ur. 29 listopada 1820 w Bielawie Wschodniej (Nieder-Langenbielau), zm. 29 marca 1871 we Wrocławiu) – pionier śląskiej algologii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 29 listopada 1820 roku[1] w Bielawie Wschodniej koło Dzierżoniowa, w rodzinie żonatego z Johanną Elizabeth Burghart tkacza i handlarza, Johanna Karla Hilse. Edukację rozpoczął w wieku 5 lat w szkole wiejskiej, gdzie za sprawą młodego nauczyciela, Augusta Tabora, pokochał muzykę. Ojciec nie pochwalał pasji syna, więc Hilse pracował, aby opłacić lekcje. Ćwiczył, gdy ojca nie było w domu[1]. Po konfirmacji jego rodzice postanowili, że będzie nauczycielem i wysłali go do szkoły w Łagiewnikach. Tam żył w niedostatku, więc korzystał z pożyczonych książek. Po śmierci ojca sytuacja Hilsego stała się trudniejsza. W 1838 rozpoczął naukę w ewangelickim Seminarium Nauczycielskim we Wrocławiu[1]. Po trzech latach nauki zdał egzamin nauczycielski a następnie rozpoczął pracę w szkole w Rozumicach (okręg głubczycki). W roku 1842 został przełożonym ewangelickiego Instytutu Szkolnego w Sudzicach. W instytucie poznał pastora Holtznera, który udostępnił mu swoją bibliotekę oraz wystawił pozytywne świadectwo. W październiku 1844 roku Hilse został przeniesiony do szkoły miejskiej w Strzelinie[1]. Czytał reprezentujące nowe idee dzieła literackie, filozoficzne, religijne. Podejmował starania dla poprawienia stanu oświaty. W schyłku lat 40. XIX wieku wydarzenia polityczne skłoniły go do zajęcia się naukami przyrodniczymi. Na początku 50. XIX wieku zaczął publikować, w rocznikach Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej, informacje o swoich odkryciach. A od 1856 został członkiem korespondentem tego towarzystwa. Hilse swoje prace badawcze prowadził w okolicach Strzelina. Początkowo oznaczał proste, znane powszechnie rośliny – z czasem zajął się roślinami wymagającymi użycia mikroskopu. Hilse wyróżnił, szereg nowych gatunków glonów. Swoimi badaniami systematycznie dzielił się z wydawcą zbiorów glonów europejskich – Rabenhorstem[1].
W 1863 przeprowadził się do Wrocławia gdzie podjął pracę w nowo otwartej szkole średniej. Jego stan zaczął się pogarszać w 1867 roku. Zmarł 29 marca 1871 we Wrocławiu[2] po dwóch latach kuracji w Karlowych Warach[1].
Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
Jego główną pracą jest Beiträge zur Algenkunde Schlesiens wydana w 1865, w której omówił glony z okolic Wrocławia i innych miejscowości, jakie odwiedzał podczas częstych wycieczek[1].
Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Verzeichniss der bei Strehlen beobachteten Laubmoose, 1858[1]
- Nachtrag zur Moosflora Strehlens, 1859[1]
- Verzeichniss der bei Strehlen gefundenen selteneren Phanerogamen und Gefäss-Cryptogamen, 1860[1]
- Beiträge zur Algenkunde Schlesiens, insbesondere Strehlens, 1861[1]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Nazwisko badacza upamiętnia m.in. Pinnularia hilseana C. Janisch ex Rabenhorst[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Hilse Friedrich Wilhelm, [w:] Mirosław Syniawa, Biograficzny słownik przyrodników śląskich. T. 1, Katowice: Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, 2006, s. 143-144, ISBN 83-906910-7-8, OCLC 169994756 [dostęp 2023-06-14].
- ↑ Georg-August-Universität Göttingen- Öffentlichkeitsarbeit, H - Georg-August-University Göttingen [online], Georg-August Universität Göttingen [dostęp 2023-06-16] (niem.).