Fryderyk Wilhelm Zoll
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik salinarny |
| Rodzice |
Johann Zoll |
| Małżeństwo |
Anna Maria Wenes |
| Dzieci |
Józef Chrystian |
Fryderyk Wilhelm Zoll (niem. Friedrich Wilhelm Zoll; ur. 11 grudnia 1762 w Illingen, zm. 1 stycznia 1835 w Myślenicach) – urzędnik salinarny w Wieliczce i Bochni, protoplasta polskiej gałęzi rodziny Zollów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 11 grudnia 1762 w rodzinie Johanna Zolla, właściciela winnicy w Illingen i Anny Sabiny z Vösslerów[1]. W młodości opuścił rodzinną miejscowość i przeniósł się do Novych Košarisk koło Bratysławy, a następnie, około 1810, do Wieliczki[1]. Podjął pracę w wielickim Urzędzie Górniczym. Początkowo zajmował posadę kontrolera w kancelarii szychtowej, a następnie, w latach 1816–1817, tymczasowego kierownika rachunków ds. materiałów beczkowych oraz kontrolera beczkowego[1]. Równocześnie z pracą w wielickim urzędzie, pełnił urząd mistrza stemplowego w Urzędzie Stemplowym towarów komercjalnych w Bochni[1]. W 1831 wzmiankowany jest jako tymczasowy czwarty wagomistrz w inspekcji górniczej[1]. Na stanowisku wagomistrza pozostał, aż do śmierci[1]. Informacja jakoby Zoll miał sprawować urząd burmistrza Myślenic, podana przez Irenę Homolę-Skąpską we wstępie do wspomnień jego wnuka, nie znajduje potwierdzenia w szematyzmach urzędników galicyjskich[1].
Zmarł 1 stycznia 1835 w Myślenicach, gdzie mieszkał wówczas jego syn Józef Chrystian z rodziną[2]. Został pochowany na miejskim cmentarzu parafialnym. Jego nagrobek został częściowo zdewastowany w 1949, a grób użyty do ponownego pochówku[3]. W 1982, podczas inwentaryzacji cmentarza, natrafiono na resztki pomnika i umieszczono go na tymczasowym cokole[3]. W 2011 został on odrestaurowany na podstawie rysunku Emila Kubali z 1947 i ustawiony przy głównej alei cmentarza, obok nagrobka księdza Mikołaja Wątorskiego[3]. Renowację sfinansował prapraprawnuk Fryderyka Wilhelma – Andrzej Zoll[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
14 listopada 1797 w Gajarach poślubił Annę Marię Wenes (1766–1855), z którą miał trzech synów:
- Fryderyka;
- Józefa Chrystiana (1803–1872), radcę rachunkowego, nauczyciela, burmistrza Podgórza;
- Jana Antoniego (1804–), studenta teologii ewangelickiej, powstańca listopadowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 196.
- ↑ Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 198.
- ↑ a b c d Paweł Lemaniak: Myślenickie ślady Zollów. gazeta.myslenice.pl. [dostęp 2023-04-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Isabel Röskau-Rydel: Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772-1918 : kariery zawodowe, środowisko, akulturacja i asymilacja. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, 2011. ISBN 978-83-7271-665-1. (pol.).