Fulbojów Groń
 Widok z Pasma Pewelskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
750 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Koszarawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°39′31,0″N 19°23′29,5″E/49,658611 19,391528
| |
Fulbojów Groń (750 m n.p.m.)[1] – szczyt Pasma Laskowskiego, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[2], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[3], a w najszerszym rozumieniu do Beskidu Żywieckiego[4]. Znajduje się w Paśmie Laskowskim pomiędzy Kubiesów Groniem i Wyczyszczonem[5]. Na mapie Compassu szczyt ten nie jest opisany[6], na mapie Geoportalu nazwa Fulbojów Groń odnosi się nie do szczytu, lecz do jego północno-zachodniego grzbietu. Na grzbiecie tym, w większości porośniętym lasem, są należące do Pewli Wielkiej osiedla Kuklówka i Szewczyki. Stok południowo-wschodni (tzw. Koszarawski Groń) należy do wsi Koszarawa. Niegdyś w większości zajęty był przez pola uprawne, obecnie zarastające lasem[5].
Pierwszy człon nazwy szczytu pochodzi od nazwiska Fulboj, zaś drugi człon, słowo „groń” (w języku słowackim „grúň") jest pochodzenia wołoskiego, jest często używane w Karpatach i oznacza stromy brzeg nad rzeką lub potokiem lub grzbiet między dwoma strumieniami[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-05-09].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5)', [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań 2021, s. 481–496.
- ↑ Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-05-09].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 350–442.