Funkcja zespolona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Funkcja zespolona – funkcja o przeciwdziedzinie zawartej w zbiorze liczb zespolonych[1].

Teoria funkcji zespolonej stanowi osobny dział analizy matematycznej[2], nazywany analizą zespoloną. Podobnie jak w przypadku funkcji zmiennych rzeczywistych, rozważa się funkcje wielu zmiennych zespolonych.

Funkcje zespolone są stosowane do opisu zjawisk ewoluujących jednocześnie w czasie i przestrzeni.

Pierwszym systematycznym opracowaniem algebry funkcji zespolonych były prace francuskiego matematyka Augustina Louisa Cauchy'ego[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rasiowa 2004 ↓, s. 42.
  2. funkcje zespolone, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-03-20].
  3. Jahnke 2003 ↓, s. 214-219.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]