Géza Mészöly (malarz)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1844 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 1887 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
Géza Mészöly (ur. 18 maja 1844 w Sárbogárd, zm. 11 listopada 1887 w Jobbágyi) – węgierski malarz[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Jego ojcem był Imre Mészöly, sędzia trybunału, a matką Juliánna Kenessey. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Sárbogárdzie, pierwszą część gimnazjum ukończył w Hajdúszoboszló, a dalej kontynuował naukę w Kolegium Reformackim w Debreczynie. Już w wieku szkolnym dużo rysował i malował. Jego zdolności zauważył debreczyński nauczyciel rysunku Kálmán Kallós i zachęcił go do kariery artystycznej. Po ukończeniu gimnazjum, zachęcony przez rodziców, uczył się w debreczyńskiej akademii prawa, a następnie w 1866 r. przepisał się na peszteński uniwersytet[2].
Dezső Malonyai w artykule w czasopiśmie Művészet szczegółowo opisał początki kariery Gézy Mészölya. W 1867 r. Antal Ligeti, strażnik muzealny, zauważył młodego panicza, który kopiuje obrazy. Dzięki pomocy Ligetiego, Mészöly trafił do Wiednia, gdzie został studentem Akademii, a naukę ukończył w 1872 r. W 1873 r. przeprowadził się do Monachium, gdzie miał swoją pracownię[1]. W 1882 r. przebywał w Paryżu, a od 1885 r. znowu mieszkał w Budapeszcie[3].
Géza Mészöly był pejzażystą, którego twórczość jest związana głównie z Balatonem. Z upodobaniem malował krajobrazy, żyjących tam ludzi, chaty rybackie. Obrazy tworzył z wielką starannością i dbałością o szczegóły. Jego sztuka miała ogromny wpływ na późniejszych pejzażystów[4]. Od wiosny do jesieni przemierzał Węgry, wykonując znakomite szkice, które zimą w swojej pracowni przetwarzał w stylu naturalistycznym. Szkice wykonywane w plenerze, dzięki licznym obserwacjom i przeżytym nastrojom, nadały jego obrazom intymny charakter[5].
Dzieła (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- Debrecen látképe (1870),
- Alföldi táj (1870),
- Balatoni halásztanya (1877),
- Sík vidék szénaboglyákkal,
- Tanya,
- Vadásztársaság,
- Birkanyáj,
- Lelőtt vadkacsa,
- Őszi nap a Balatonon,
- Balatonpart,
- Kakas,
- Chioggia,
- Szigetvár[3].
Nagrody (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- 1872 – Medal artystyczny na wystawie światowej w Wiedniu
- 1883 – Główna nagroda Towarzystwa Sztuk Pięknych (Képzőművészeti Társulat)
- 1883 – Główna nagroda Pałacu Sztuki w Budapeszcie[6]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Pomnik Gézy Mészölya w Balatonvilágos, portret malarza w brązie.
- Ulica w Balatonvilágos
- Ulica w Balatonfüred
- Ulica w Siófok
- Ulica w Székesfehérvárze
- Szkoła w Sárbogárdzie[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b MÉSZÖLY Géza. mek.iif.hu. [dostęp 2019-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-19)]. (węg.).
- ↑ a b Iskolánk névadója. meszolysuli.hu. [dostęp 2019-05-18]. (węg.).
- ↑ a b MÉSZÖLY, Géza. hung-art.hu. [dostęp 2019-05-18]. (ang.).
- ↑ MÉSZÖLY GÉZA. irodalmiradio.hu. [dostęp 2019-05-18]. (węg.).
- ↑ MÉSZÖLY GÉZA. mke.hu. [dostęp 2019-05-26]. (węg.).
- ↑ Mészöly Géza. turul.info. [dostęp 2019-05-29]. (węg.).