Gabrowski
Wygląd
Gabrowski (forma żeńska: Gabrowska, liczba mnoga: Gabrowscy) – polsko-bułgarskie nazwisko, po raz pierwszy notowane w 1692 roku. Na początku lat 90 XX wieku w Polsce mieszkało 140 osób o tym nazwisku,
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Notowane od 1692 roku[1]. Utworzone od hebrajskiego imienia Gabriel[2].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90 XX wieku w Polsce mieszkało 140 osób o tym nazwisku, w tym w[3]:
- województwie bydgoskim – 8 osób;
- województwie jeleniogórskim – 11 osób;
- województwie katowickim – 23 osoby;
- województwie konińskim – 6 osób;
- województwie krakowskim – 3 osoby;
- województwie legnickim – 1 osoba;
- województwie łódzkim – 1 osoba;
- województwie nowosądeckim – 10 osób;
- województwie olsztyńskim – 1 osoba;
- województwie opolskim – 22 osoby;
- województwie przemyskim – 2 osoby;
- województwie szczecińskim – 3 osoby;
- województwie tarnobrzeskim – 4 osoby;
- województwie tarnowskim – 24 osoby;
- województwie wałbrzyskim – 5 osób;
- województwie warszawskim – 1 osób;
- województwie włocławskim – 1 osoba;
- województwie zamojskim – 1 osoba;
- województwie zielonogórskim – 13 osób.
Znani przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Petyr Gabrowski – bułgarski adwokat i polityk, od 9 września 1943 do 14 września 1943 tymczasowy Premier Bułgarii.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Genealodzy.PL Genealogia , Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego [online], geneteka.genealodzy.pl [dostęp 2017-12-16] .
- ↑ Janusz Stankiewicz , Janusz Stankiewicz. Genealogia, przodkowie, badania genealogiczne, forum dyskusyjne [online], www.stankiewicze.com [dostęp 2017-11-07] .
- ↑ Kazimierz Rymut , Nazwiska Polaków: słownik historyczno-etymologiczny, Maria Malec, Zygmunt Klimek, t. 2, L-Ż, Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 2001, ISBN 83-87623-35-0 (pol.).