Gadożer białopręgi
| Circaetus cinerascens[1] | |||
| J.W. von Müller, 1851 | |||
_in_Ziwa_Rhino_Sanctuary,_crop.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
gadożer białopręgi | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Gadożer białopręgi[4] (Circaetus cinerascens) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Afrykę Subsaharyjską. Nie jest zagrożony wyginięciem.
- Taksonomia
- Gatunek ten opisał Johann Wilhelm von Müller w 1851 roku, nadając mu nazwę Circaëtos cinerascens. Jako miejsce typowe wskazał Sennar (Sudan)[2][5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
- Morfologia
- Jest szaro-brązowy, z białymi paskami na brzuchu i udach. Policzki są jasnoszare, ogon czarny, nogi, dziób i oczy żółte. Sterówki mają czarne brzegi. Samice mają ciemniejsze ubarwienie od samców. Osobniki tego gatunku osiągają długość 55–58 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 120–134 cm. Ich masa waha się w okolicach 1,1 kg.
- Zasięg występowania
- Gadożer białopręgi występuje w Afryce Subsaharyjskiej – od Senegambii na wschód po południowy Sudan i zachodnią Etiopię, a stamtąd na południe po Angolę, Namibię, Botswanę i Zimbabwe[2].
- Ekologia i zachowanie
- Ptaki te żyją w lasach i na sawannach urozmaiconych drzewami, w pobliżu rzek lub jezior, pomiędzy równoleżnikami 16°N a 19°S, głównie na wysokościach od 0 do 2000 m n.p.m. Żywią się gryzoniami, płazami, rybami, jaszczurkami, żółwiami i wężami. Okres godowy trwa przez cały rok, choć gody są nasilone w okresie od grudnia do kwietnia. Samice składają jedno jajo.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gadożera białopręgiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Gatunek ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Liczebność światowej populacji prawdopodobnie mieści się bliżej dolnej granicy przedziału 10 000 – 100 000 osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na wycinkę nadrzecznych lasów[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Circaetus cinerascens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Western Banded Snake-eagle (Circaetus cinerascens). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b Circaetus cinerascens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Accipitrinae Vigors, 1824 - jastrzębie (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-13].
- ↑ D. Lepage: Banded Snake-Eagle Circaetus cinerascens. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-07-29]. (ang.).
- ↑ J.W. von Müller, Diagnosen der in dem ersten Bande der Beiträge zur Ornithologie Africa's von John Wilhelm von Müller enthaltenen neuen Species, „Naumannia”, 1 (4), 1851, s. 27 (niem.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-13]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Circaetus cinerascens. [w:] The Eagle Directory [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)]. (ang.).
- James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, 2001. ISBN 0-7136-8026-1. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Species account: Western Banded Snake Eagle Circaetus cinerascens. Global Raptor Information Network. (ang.).