Gajusz Memmiusz (kwestor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gaius Memmius (zm. 75 p.n.e.) – rzymski polityk z I w. p.n.e., stronnik Pompejusza, kwestor w 77–75 p.n.e. w Hiszpanii.

Gajusz Memmiusz w 81 p.n.e. jako legat[1] otrzymał od Pompejusza dowództwo na Sycylii[2][3], gdy ten przeprawiał się do Afryki, by walczyć z Gnejuszem Domicjuszem Ahenobarbusem, zięciem Cynny. Był mężem Pompei, siostry Pompejusza[2]. W latach 77-75 p.n.e. był kwestorem[4] przy Pompejuszu w Hiszpanii w czasie wojny z Sertoriuszem. Jesienią 77 p.n.e. Pompejusz wysłał go z wojskiem, by zajął Nową Kartaginę (Carthago Nova), ale poniósł klęskę i został zmuszony do odwrotu[5]. Zginął w 75 p.n.e. bitwie z Sertoriuszem i Perperną nad rzeką Turią (uchodzącą do morza koło Walencji) niedaleko Saguntu lub według innych ustaleń w okolicach rzeki Durius (obecnie Duero) w pobliżu Segontii (obecnie Sigüenza) lub Segontii Lanki (obecnie Langa de Duero)[6][7][8][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Broughton 1952 ↓, s. 78.
  2. a b Plutarch ↓, Żywoty sławnych mężów, Pompejusz 11.
  3. Schreiber 2013 ↓, s. 309.
  4. Broughton 1952 ↓, s. 93.
  5. Ładoń 2019 ↓, s. 74.
  6. Plutarch ↓, Żywoty sławnych mężów, Sertoriusz 21.
  7. Orozjusz ↓, Historia przeciw poganom V, 23.12.
  8. Broughton 1952 ↓, s. 98.
  9. Ładoń 2019 ↓, s. 100–101.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródła
Opracowania